Παιδί μου, μη μιλάς ποτέ σε ξένους

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

...back....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]

Ήρθε το κενό μου χθες το βράδυ
στην παραλία που καθόμουν.
Περίεργη μέρα. Η θάλασσα ήτανε μαύρη.
Κανένα αντικαθρέφτισμα. Ένα απέραντο μαύρο.
Μου πε κάποτε μια ψυχή,
πως η θάλασσα αντλεί την ομορφιά της από
τον ουρανό. Έτσι εξηγείται. Σκοτάδι.

Ήρθε λοιπόν και κάθισε δίπλα μου.
Δεν του έδωσα σημασία.
Δεν το κοιτούσα στα μάτια.
Μη τύχει και τα δει. Μη ρουφήξει τα δάκρυά μου
και ποτίσει μ’αυτά την άπνοιά του.
Μα αυτό επέμενε.
Έκανε τον κλόουν μπροστά μου
μήπως και το προσέξω.

Εγώ όμως έκλεισα τα αυτιά μου,
έσκυψα το κεφάλι , έσφιξα τα βλέφαρά μου
και σιγοψιθύριζα. Ακατάσχετα.

Δεν υπολόγισα τη δύναμή του. Δεν ανακάλυψα τη δική μου.
Με έπιασε από τους καρπούς και με ανάγκασε να το κοιτάξω.
Να του μιλήσω.
Δεν ήθελα! Βίασε τη ψυχή μου!
Το αναθεματισμένο κενό! Παλιάτσος μιας τραγωδίας.
Αδυνατούσα ν’αρθρώσω λέξη. Συλλαβή.
Ούτε η άχνά μου ήτανε ζωντανή.

Κάποια στιγμή μονάχα, αφού μάτωσαν τα μάτιά μου
από την όψή του, αφού κοκκίνισαν τα δάκρυά μου,
αφού παρέλυσαν τα δάχτυλα μου…
κατάφερα να ψελλίσω: ‘’ φύγε ‘’ .


[align=left]

Μίλησα με το κενό μου.
Και μου ‘ χε πει η μαμά μου:
‘’ παιδί μου μη μιλάς ποτέ σε ξένους ‘’…

Συγνώμη μαμά, δε θα σου ξαναμιλήσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-05-2009