Ας ήταν έτσι

Δημιουργός: Γιάννης Χρυσέλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το σύννεφο αγκαλιάζει τη βροχή,
υγρό φιλί, δροσιά και χάδι.
Βρέθηκα κι εγώ, για να σ΄ αγαπώ
και πρωί και βράδυ.

Το σύννεφο τη διώχνει τη βροχή,
μάνα ψυχρή, χλωμή και ξένη.
Τόση αγκαλιά, μύθος, μοναξιά,
μόνο η πίκρα μένει.

Το σύννεφο ζηλεύει τη βροχή,
πονάει, όσο ξεμακραίνει.
Ψάχνει να τη βρει, την αναζητεί,
την ξανανασταίνει.

Ας ήταν έτσι όλα στη ζωή,
εκεί που πάνε να τελειώσουν,
σαν ένα πρωί, να ΄ρθει μια στιγμή
να ξανανταμώσουν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2009