ατιτλο

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ετσι εκαμα από μικρη
ετσι περπατω ακομη κοιτω
από καταγης με κοιτω
μουμεινε κουσουρι θα σκεφτονταν κανεις
για κεινον τι θα σκεφτονταν
τετοιες στιγμες μελετω τη μανα που παντα φροντιζε να θυμαμαι
να κρατω το αναστημα μου
εξω να τεινω το στηθος τη κοιλια να ρουφω να μη πετιεται ο πωπος
βαρβαρο δίδαγμα για παιδι μα δε μουκανε κανενα κακο
το κεφαλι κρατηθηκε σκυφτο κι η ραχη στη θεση της
φερνει το βημα στο υψος της σερνεται κι ισιωνει
με τους λιλιπουτειους ανταμα διαφανους
καταπατημενους συνταξιδιωτες μου

Καμμια φορα ξεχνιεμαι ορθωνω
θαμπωνομαι από την μαραμενη ομορφια της πλασης
που πεταει ατιθασα τα ακρωτηριασμενα μελη της
που συναντω τριγυρα μου βαθια περασμενα μεσα μου
οσο ν’ ανασαινομαι φευγαλεα ανασαινω
στις αναθυμιασεις τους η πνοη μου
οσο να αντιληφθω το απροσεχτο πατημα
οσο να μη λησμονησω
απερισπαστη ευθυς να σκυψω παλι

Το σιωπηλο μονοπατι γεμιζει πατημενα σαλιγκαρια
σκουπισμενα στο πλαι ως που τα αγκαλιαζει το χωμα
η φτηνη ασφαλτος καταπινει ακορεστα κουφαρια
αυτά δε τα σκεπα κανεις
τα χρεωνομαι και προχωρω
στις δυο ακρες αυτές πιανομαι
στο γελιο που παγωνει και θολωνει
πηγαινοερχομαι ως να λιωσει ως να καει
εκει ανηκεις διχαλωτη ψυχη πεταλουδα μαυρη
στη μοναξια στις πεταμενες θυμησες απεραντες
ενα μειδιαμα τους από φεγγισμα γλυκοπικρο
να θηρευεις λειψη
στο μηδαμινο ν’ αποσωσεις

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2009