Στην Ποιήτρια

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Αφιερωμένο στη πιο μεγάλη κι αξιολατρευτη ποιητρια που γράφει εδω μέσα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιά είσαι εσύ φωνή που μου’κλεψες τη σκέψη
Το νού μου που αγωνίζεται στην ερημιά και τούχει πια σαλέψει
Το κάλεσμα σε πικρούς καιρούς ήταν γοργό και βιαστικό
Αδόκητο στα σπλάχνα μου ξάνοιξε κλονισμό
Κι έτσι ήρθα αγνάντια σου ποιήτρια ζητιάνος σου κι αγύρτης
Στους δρόμους σου ανηφόρισα σαν ταπεινός οδίτης

Δεν ξέρω πια ποιήτρια αν άξια στάθηκα μπροστά σου
Αν πήρα ένα παλμό στα στήθια μου απ’την καρδιά σου
Μα κοίταξε τη ψυχή μου και δές πως έχω δράμει
Μέσα της πιά γιορτάζονται του έρωτα σου οι γάμοι
Γιατί ,όλοι το ξέρουν πια ,πως σε καρδιά ,νού και ψυχή και χέρια
Μέσα σε κάθε πάτημα ,σε κάθε μου ματιά ζεί η αγάπη ακέρια
Αδρή δροσιά που αδιάκοπα σταλάζει κα ξεσπά
Κάτω απ’την φτερούγα σου σπαράζει την πλατιά

Γυμνή σου δέεται τώρα αγάπη μου η ψυχή μου
Απο χαρά ,απο καημό ,γυμνή κι η ηδονή μου
Σου δέεται με πικρή ,γλυκειά φωνή, μ’εκείνη μόνο
Το μυστικό που γεύθηκα βαθιά κι έξω απ’το χρόνο
Τον άναρχο έρωτα να νιώσω ,λύτρωσε μου τον σκοπό
Για ν’αγαπώ ,εσέ για ν’αγαπήσω όσο μπορώ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2009