Η Φόγκρα

Δημιουργός: Mπουρμάς, Μανούσος Μπουρμάς ®

Εμπνευσμένο από τους "Αλ-γιάηντα"

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"Φόγκρα μου Γυναικούλα μου, όφου και πάλι νίλες,
σάλευγε, τρέχα τρύπωξε εδά πού ''χω σπαρίλες.

Σπαρίλες από τσι δύσκολες και τσι καταραμένες,
που τσι ''χω 'γώ κοπέλα μου στο σκύλο κολλημένες

Πρωί πρωί επρόβαλες, κράζεις και με ζαλίζεις
κάνεις όσα ν την όρνιθα, τα ούμπαλα μου πρήζεις."

"Θέσε τον ανεσήκωτο": μου λέει η ρουφιάνα
"μόνο δροσοποτούλιασμα επήρες απ τη μάνα;"

"Διάλε τς αποθαμένους σου νερατζολεμονιά μου
εσένα και το σόι σου, γράφω σας στ'αχαμνά μου.

Σιγά μωρή παράωρη μη με καλαποδιάσεις
τα αγκίνια τα σαλβάρια μου στα πόδια μου να μπάσεις.

Δε ντο κουνώ από παδέ παρέα ανημένω,
το Μιχελή το Σοφοκλη, κι έναν μπουνταλιασμένο*

να γίνει καλοκαιρινοί ετούτο το κονάκι
μα αργά αν θέλεις κόπιασε για κάνα ουισκάκι"

"Ουίσκια θες μπρε μπαταξή", λέει, μου η γαϊδάρα.
"Και συ σαι ανεπρόκοπος, και ουλή σου ή φάρα."

"Εγώ τον ύπνο αγαπώ και τη δροσοποτούλα
και σκώνομαι τη ταχινή και τρώγω γαλοπούλα"

"Όποιος τον ύπνο αγαπά και τη δροσοποτούλα
σηκώνετε την ταχινή και τρώει μια σκατούλα."

Φθιαρμίζει και τον κόρακα, στο αγλάκι τόνε πιάνει
πιάνει στα χέρια τζι χρυσό και κάρβουνο το κάνει.

Τ αλώνι μας ετίγκαρε,από την καβαλίνα
η μαύρη η φοράδα μας χέζει εδά να μήνα.

Βαρύ τσιλιό τηνέ κρατεί απ την αδιαφορία
σαφή με τέτοια γίβεντα πιάνει την αφασία

Μ ΄αυτή τσινά κι ωρύεται,πάει στο Μεϊντάνι,
κι απ' την πολύ τη μάνητα τα κρέτα τζι δαγκάνει.

Πες μου ποιος είδε το Θεό και δεν έκλασε μέντες,
εβάστα κάτι τσούρλους νά! Κι αρχίζει με στσι πέτρες

Να ειδείς τσουρλίδια και κακό,τσι ξέστριψε η βίδα,
γι μύγια την ετζίμπησε, γι κάνει όσα ν τη σφήγκα.

Πιάνω 'να Αγκιναρόδαυλο, ξερό γεμάτο αγκάθες,
παίζω τσι στο “δόξα-πατρί”.Εδά να ειδείς αγάπες!


c/ Fasistogamis Mpourmas

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-05-2009