Στενάζουν οι άνθρωποι

Δημιουργός: Δήμητρα

...γιατί πολύ απλά γι'αυτό γεννήθηκαν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]
Στενάζουν οι άνθρωποι...


Στα άσπρα καλντερίμια, στους παλιούς άδειους δρόμους
οι μοναξιές περπατούν ζευγάρια.
Σκιές ερώτων περασμένων.
Σκιές...αφορισμένων ψυχών και εγκαταλελειμένων σωμάτων...
Στενάζουν οι άνθρωποι...κι απλώνεται στη σιγαλιά
το τραγούδι του σκοτεινιασμένου πόθου...
Φωτιές τα αγγίγματα κι οι ανάσες ψίθυροι
στη σιωπή μιας κάποιας πρώην συνουσίας.
Στενάζουν τα κορμιά...αναπολώντας εποχές
εγκλωβισμών σ’αγαπημένα χέρια.
Το φως που ενώνει τα κενά ποιός θα το βρει;
Αδύναμοι κι απελπισμένοι εμείς
που στα μάτια μας στάθηκε για λίγο και το χάσαμε.
Το φως που ενώνει τα κενά ποιός θα το βρει;
Όχι εμείς καρδιά μου...ποτέ πια εμείς...
Οι δεύτερες ευκαιρίες είναι για τους τυχερούς...
Στενάζουν οι ελπίδες...ξένες και μικρές,
όχι δικές μας, αλλωνών.
Η αγάπη να το ξέρεις
χτυπάει εκεί που πονάς πιο πολύ
και με τα σημάδια της
φτιάχνει κέντημα η θλίψη...μέσα σου...
Στενάζουν οι άνθρωποι...γιατί αναπνέουν
κι όσο αναπνέουν...θα στενάζουν,
γιατί πολύ απλά γι’αυτό γεννήθηκαν...
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2009