Σ' εκείνη την άμμο

Δημιουργός: Ελένη Σ., Ελένη Σωφρονίου

...με τα ξανθά απομεινάρια εκείνου του αγίνωτου, γινωμένου πόθου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Σ’ εκείνη την άμμο[/B]

Σ’ εκείνη την άμμο βούλιαξα και πάλι για ώρες
και σ’ έβλεπα που λίγο μου μιλούσες
και μ’ έβλεπα να τρέμω σαν πουλί μέσα στα χέρια σου,
ξέροντας το από τότε, ξέροντάς το από πάντα…

Ξεσκόνισα το μαύρο πουκάμισό σου που γέμισε
ξανθά απομεινάρια εκείνου του αγίνωτου, γινωμένου πόθου
και σε πήρα απ’ το χέρι, ακούγοντας τον παλμό
των πιο βαθιών τιτιβισμάτων, εκείνης της μέσα σου Ανατολής,
ακούγοντας τον παλμό των πιο βαθιών φτερουγισμάτων της ψυχής μου.

Ήξερα…δεν ήτανε για μένα που ξημέρωσε, δεν ήτανε για μας….
Μα σε πήρα απ’ το χέρι για να βαδίσω μαζί σου
στην πιο φωτεινή μοναξιά φως μου.
Κρατώντας τις σπίθες της συνουσίας του ονείρου μας
σαν τσεκούρια, γκρέμιζα τους αδιέξοδους τοίχους
που ορθώνονταν μπροστά μου,
καθώς πορευόμουν τα μονοπάτια των ματιών σου.

Σ’ εκείνη την άμμο βούλιαξα κι’ απόψε
κι’ έμεινα για ώρες μες στο βρεγμένο απ’ το κύμα μαξιλάρι μου,
μέχρι που ξεχείλισε η πιο γλυκιά αλμύρα απ’ τα χείλη μου,
η πιο αλμυρή γλυκάδα απ’ την ψυχή μου….
και τα μάτια σου ακόμα εκεί, ν’ αντιφεγγίζουνε
μέσα στον πιο δικό μας ξένο ουρανό
………….τι κι’ αν δεν ήσουνα εκεί…..

Μα τώρα κλείσ’ τα μάτια μου, τα μάτια, μην κοιτάζουν
το αίμα που κοκκίνισε τους χρυσαφένιους κόκκους…
Μού χάρισες μια θάλασσα να ‘χω να το ξεπλένω
και μι’ ανθισμένη Άνοιξη, για να με ανασταίνω,
κάθε που θα αιμορραγώ, κάθε που θα πεθαίνω
………….τι κι’ αν δεν είσαι πια εδώ…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2009