δεν είναι καιρός να πούμε το αντίο

Δημιουργός: sweet kitty, ειρήνη

καλησπέρα σε όλη τη στιχοπαρέα...... εδώ κοντεύει να βρέξει...έχει σκοτεινιάσει και δεν έχω καθόλου όρεξη, για τίποτα..... φιλιά πολλάαααα!!! το παρακάτω, είναι απλά μια ιστοριούλα που έφτιαξα με το μυαλουδάκι μου....το μικρό μου μυαλουδάκι!!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δεν είναι καιρός να πούμε το αντίο

σε είδα από μακριά...
κρατούσες μια βαλίτσα στα χέρια σου..
...έφευγες...που πήγαινες?
έτρεξα κοντά σου....σου φώναζα..
μ' άκουγες, αλλά δεν γύριζες πίσω...
όπως έκανα κι εγώ τότε, που σ' άφησα μόνο..
μην με πληγώνεις άλλο...σ' αγαπάω....
έφτασες στο σταθμό των τρένων και επιβιβάστηκες..
βιαστικός όπως πάντα...
εγώ να τρέχω πίσω σου....
το τρένο ξεκίνησε....ήσουν έτοιμος να φύγεις...
εγώ, έξω στο κρύο...
.........άρχισε να βρέχει.....
με κοίταξες απ' το παράθυρο και σχημάτισες μια καρδιά, στο νωτισμένο τζάμι...
έγειρες το κεφάλι σου και έφυγες.....
"σ' αγαπάω", σου φώναζα....
όλοι με κοιτούσαν περίεργα....σαν να μην είχαν νιώσει τι είναι αγάπη!
άλλοι γελούσαν... άλλοι θλιμμένοι, θυμήθηκαν παρόμοιες εμπειρίες..
το τρένο είχε φύγει.... είχε χαθεί στον ορίζοντα..
μαζί και η αγάπη μου...να πλανιέται....μήπως σε βρει..!
ήμουν αποφασισμένη όμως, θα περίμενα το επόμενο....
ήθελα να έρθω κοντά σου...γιατί με άφησες?

κάθισα σε μια γωνιά...
ήμουν βρεγμένη απ' τη βροχή... κρύωνα.... έτρεμα...
αλλά και μόνο στη σκέψη, ότι θα βρεθώ στην ζεστή σου αγκαλιά, τα ξεχνούσα όλα!
άρχισε να σκοτεινιάζει...το κρύο με διαπερνούσε....
τα μάτια μου είχαν καρφωθεί στον ουρανό....
δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.. έκλαψα..
σε λίγο, από μακριά, διέκρινα μια φιγούρα.... να έρχεται προς το μέρος μου...
υπέθεσα πως θα ήταν κάποιος ταξιδιώτης...
λάθος υπέθεσα όμως.... και τότε....
άκουσα μια φωνή: "κι εγώ σ' αγαπώ"...
αμέσως σηκώθηκα...ήσουν εσύ...
μα πώς?...είχες φύγει.....
άφησες τα πράγματά σου και έτρεξες στην αγκαλιά μου...
έτρεξα προς το μέρος σου...
αγκαλιαστήκαμε....με φίλησες και μου είπες ξανά πως μ' αγαπάς..
και πως δεν θα με αφήσεις ποτέ ξανά....Ποτέ!!
μείναμε αγκαλιασμένοι για λίγο, εκεί.....
βλέπαμε τα τρένα που περνούσαν, τους ανθρώπους...
και γελούσαμε..........
περνούσε η ώρα...δεν είχα που να πάω...
πήγαμε σπίτι σου....
κρύωνα...... και ήθελες να με φροντίσεις....
κάναμε ένα ζεστό μπάνιο.......
και ξαπλώσαμε αγκαλιασμένοι στο κρεβάτι...
άρχισες να με χαιδεύεις και να μ' αγγίζεις....
όσο κουρασμένη και να ήμουν, δεν μπορούσα να στο αρνηθώ...
μου είχες λείψει τόσο πολύ!
άρχισες να με φιλάς στο λαιμό....
συνέχισες τρυφερά, πιο χαμηλά....ήμουν παραδομένη...
δεν μπορούσα καν να μιλήσω...ήσουν τόσο υπέροχος!
ένιωθα τα χείλη σου να αγγίζουν όλο μου το κορμί,
τα φιλιά σου να με καίνε......
τους παλμούς της καρδιάς σου να επιταχύνονται...
ήθελα όσο δεν φαντάζεσαι να με κάνεις δικιά σου...
να γίνουμε ένα......όπως την πρώτη φορά...θυμάσαι?
σε ένιωσα μέσα μου τόσο γλυκά και απαλά...
ένιωσα το κορμί μου να τρέμει...
τα χέρια σου να αγγίζουν κάθε εκατοστό του κορμιού μου...
τα χείλη σου να με ρουφούν....
τα πρόσωπά μας μαρτυρούσαν την απόλαυση που βιώναμε...
μέχρι το πρωί με έκανες δικιά σου....
μα σου ανήκω!....είμαι δικιά σου τώρα πια....
ήθελες να με χορτάσεις.......
δεν θα έφευγα όμως...ούτε κι εγώ θα σε έχανα....

είχε ξημερώσει....άνοιξα τα μάτια μου και σε είδα να με κοιτάζεις....
με παρακολουθούσες που κοιμόμουν....ήμουν πολύ γλυκιά, είπες...
στα χέρια σου κρατούσες ένα κόκκινο τριαντάφυλλο...
ξέρεις πόσο πολύ μου αρέσουν τα τριαντάφυλλα!
μου το έδωσες, και μαζί μ' αυτό.....
ένα παθιασμένο φιλί στα χείλη....και αμέτρητα "σ' αγαπώ"!!


"Βλέποντας τη ζωή μου, ξέρω ότι μπροστά και πίσω από εσένα υπάρχει το χάος. Πάνω από εσένα, ο παράδεισος και κάτω από εσένα οι αμαρτωλές σκέψεις μου."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2009