Καβαλέτο, χρώματα, καμβάς

Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία

3/6/2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=red][B]ΚΑΒΑΛΕΤΟ, ΧΡΩΜΑΤΑ, ΚΑΜΒΑΣ[/B][/color]

[B][color=purple]Ο ζωγράφος θέλησε και πάλι να εκφράσει το ψυχικό του κόσμο μέσα από έναν ακόμα μαγευτικό πίνακά του, άλλοστε ζωγράφιζε από νέος. Τα χρώματα, τα πινέλα και το ηλιοβασίλεμα που αγνάντευε τα δειλινά, του ήταν η μόνη συντροφιά.
Πηγή έμπνευσης η δύση και η ανατολή του ηλίου, με εκείνες τις κόκκινες και πορτοκαλί αποχρώσεις που στολιζόταν ο γαλανός ουρανός και γινόταν πορφυρός. Ένα μικρό παιδί κατηφόριζε ανέμελο, σφυρίζοντας σε ένα έρημο στενό.
Κοντοστάθηκε περιπαιχτικά και χλεύασε τον κουρασμένο γέροντα.

[I]- Ε παππού, τι το θες αυτό το σακατεμένο καβαλέτο και δεν το πετάς; Είναι ερείπιο πια και μου θυμίζει πολύ εσένα!

- Αυτό το γέρικο καβαλέτο μικρό μου παιδί, στεκόταν και στέκεται σχεδόν πενήντα χρόνια στα ξύλινά του πόδια και στηρίζει το καμβά που θα πάρει πνοή από τα χρώματα της τέμπερας. Εύχομαι να φτάσεις στα χρόνια μου και να έχεις χαράξει και συ μια πορεία στη ζωή σου που δεν θα την μετανιώσεις. Να έχεις αφοσιωθεί σε κάτι που πραγματικά θα σε εκφράζει και πίσω σου να έχεις αφήσει τα έργα σου να μιλούν και να μαρτυρούν εσένα.[/I]

Το παιδί ακούγοντας τις προτροπές και συμβουλές του γέροντα ζωγράφου, έφυγε σκυφτό, ντροπιασμένο και προβληματισμένο. Το ξύλινο φαγωμένο με τα χρόνια καβαλέτο στήριζε τον κάτασπρο καμβά. Τα χρώματα έδιναν ζωή στο άσπρο του κενό. Το κόκκινο, ροζέ, γαλάζιο, κίτρινο, βαθύ μπλε ενώθηκαν με ένα πινέλο που βυθίστηκε σε γάργαρο νερό. Απέδωσαν ένα πολύχρωμο δειλινό και τη σκιά ενός κάτασπρου αλόγου να καλπάζει ατίθασο και η πλούσια χαίτη του να ανεμίζει με το φύσημα του αγέρα.[/color][/B]

[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.

Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2009