Προσφεύγουμε στη λύπη των ονείρων

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ, VOULA

Ουράνια σκέπη των πάντων το σκοτάδι.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Προσφεύγουμ ε στη λύπη των ονείρων


Σκοτάδι ενός σπιτιού μιας φιλόξενης αυλής
γύρισμα του καιρού ,που χάθηκε ανοίγοντας την αυλόπορτα
ένας λαμπερός ήλιος ξημέρωμα κεχριμπαριού
αστράφτει η αχτίδα, του στο πρώτο λαμπύρισμα της μέρας
σπαθί η δόξα της πίστης, η χάρη της θέλησης,
συναίσθημα αργό και βαθύ που κατάχτησε
από νωρίς τη λαλιά των αγγέλων.
Νύχτες, που ξενυχτούν στην μουσική των τζιτζικιών
μνήμη , που αλλοιώνει. τις παιδικές θύμησες.
αραδιάζει το βιβλίο των νεκρών,,αποτραβιέται,
σαν σε γύρισμα νερών, σχήμα θλιμμένης εποχής,
που στη βροχή μαζεύει φόβο, στη θαλάμη.
Βυθός μιας ενοχής, που κλείνει το τίμημα μιας βραδιάς
χέρι που απλώθηκε σαν παιδική φιγούρα
και απαλά αφέθηκε στον πόνο της ψυχής
για να τον νανουρίσει, γλυκά απαλά χαμηλόφωνα
σε ποταμού νερά, σαν φύλακας άγρυπνος φρουρός
σε βάρδια, που απλώθηκε στου ονείρου τη σκιά.
Γι' αυτό προσφεύγουμε στη λύπη των ονείρων
μ' ένα υπόλοιπο ντροπής κι αθανασίας,
κι ο μελανόπτερος επάνω μας σωσίας
άλλοτε σκύβει λυρικός κι άλλωτε είρων.
Βραδιάζει το σκοτάδι τα αθωώνει όλα ,
ο ουρανός μετέωρος στηρίζει το σύμπαν
όλο το μέσα της ζωής για να νυχτώσει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2009