Τσαντόρ Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ Θερμή παράκληση,αφιερώστε ένα μισάωρο ν ασχολειθείτε με το θέμα...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Τσαντόρ είναι το κάλυμμα της κεφαλής που φορούν οι κυρίες στο Ιράν,το Αφγανιστάν... είναι εκείνο το κάλυμμα που αφήνει ακάλυπτα μόνο τα μάτια και το βλέπουμε να το φορούν οι γυναίκες των πετρελαιάδων της Αραβίας και να ψωνίζουν στα beauty free των αεροδρομίων...και μεις να μουρμουράμε, μπράβο στις ανατολίτισσες που διατηρούν τις παραδόσεις τους,κόντρα στο σύγχρονο ρεύμα...
....κι ύστερα είναι κι εκείνοι οι Ταλιμπάν οι όπως αλλιώς τους λένε που κόντρα στην παγκοσμιοποίηση μάχονται να διατηρήσουν τη μορφή των κοινωνιών τους όπως όρισε ο Μωάμεθ...
κι απ την άλλοι εμείς οι πολιτισμένοι που πραγματικά αποδεικνύουμε τον πολιτισμό μας και τη μόρφωση μας αποδεικνύοντας πραγματικά άμετρη υπομονή και αποσιωπιόντας καθημερινώς τρομαχτικά γεγονότα προς το καλό της ανθρωπότητας...
Άλλωστε η σιωπή είναι χρυσός,... και στο κάτω κάτω ο ρατσισμός,οι φυλετικές διακρίσεις είναι όροι αλληλένδετοι με το πιο ξεχωριστό από τα προτερήματα του ανθρώπινου είδους,...την ανθρωπιά...
...και πραγματικά έτσι είναι(?),έχουμε γεμίσει με ρατσιστές, ναζιστές, Χριστιανούς, ακροδεξιούς κτλ,... μα είναι αδιανότητο να σ ενοχλεί ο λιθοβολισμός της μοιχαλίδος στην Αραβία,άλλωστε η ηλεκτρική καρέκλα δεν είναι αυτή που αναπαύει το άγαλμα της Ελευθερίας όταν καμιά φορα κουράζεται να σκορπίζει το φως του στα πέρατα της οικουμένης;
...πριν λίγες μέρες έίδα ένα ιστολογικό παρασκεύασμα από κόλπο Ιρανής το οποίο έδειχνε ΄πως η γενετική περιοχή της κοπέλας ήταν σε φριχτή κατάσταση...,όπως μας εξήγησε ο γιατρός ηκοπέλα το σκασε και ήρθε εδώ επειδή συνελείφθει να περιφέρεται δίχως τσαντόρ σε κάποια πόλη της ανατολής... η τομωρία της φρικιαστική...έριξαν στον κόλπο της νιτρικό οξύ...οι πόνοι αβάσταχτοι,την συντρόφευσαν σ όλο το ταξίδι της...
...δυστυχώς δεν ρώτησα τι έγινε μετά,από κείνη τη μέρα κάθε φορά που βλέπω κάποια εικόνα από τα μέρη της ανατολής,προσπαθώ να φανταστώ πως είναι τα μαλλιά των κυριών που κυκλοφορούν στους δρόμους με τσαντόρ στην κεφαλή...
Τα παραμύθια της χαλιμάς
στο νου μου έφερε
η ματιά της κοπελιάς
ένα δάκρυ μ επανέφερε
στην ιστορία που εξηγούσε ο Μουσταφάς:
Ήταν λέει μια μέρα σαν τις άλλες
στον αργαλειό μπροστά
παρέα με του άντρα της τις κυράδες
έπλεκαν χαλιά περσικά...
Τραγουδούσαν τραγούδια νοσταλγικά
για χαλίφιδες και μαγικά χαλιά,
ντυμένα με γέλια παιδικά
κι αρώματα απ τη χουρμαδιά...
Άξαφνα μια κραυγή
και μια φωνή απ έξω ακούστηκε:
"Χτύπησε ο Αλί!",
κι αυτή από κρύο ιδρώτα λούστηκε...
Σαν την τρελή πετάχτηκε
έξω βγήκε ταραγμένη
το τσαντόρ της χάθηκε,
"Παιδί μου!",φώναξε αναμαλλιασμένη...
Αλήθεια ποτέ δεν είχα σκεφτεί
πόσο όμορφα μαλλιά έχουν οι ανατολίτισσες
λες και ποτέ μου είχα ξαναδεί,
δίχως μαντήλα της Βαγδάτης πριγκίπισσες...
Κι η ιστόρια πήρε δρόμο γρήγορο,
σ ένα δικαστήριο
στο πάτωμα δίχως συνήγορο
άκουγε το κατηγορητήριο...
Σε δημόσιο χώρο εθεάθη
δίχως τσαντόρ να την καλύπτει
δεν ήθελε πολύ,καταδικάσθει
μα τον Αλλάχ,φρικτή η καταδίκη...
Ο πόνος ασύγκριτα οξύς
για να γλιτώσει
διάλεξε τη διέξοδο της διαφυγής
ψυχή και σώμα για να σώσει...
Έτρεξε μες το σκοτάδι
στο σπίτι του ανδρός της
ένα φιλί κι ένα χάδι,
τελευταίο αντίο στο γιό της...
Κι να τώρα εδώ,
μετά από τόσες χιλιάδες μίλια,
παρακαλάει το Θεό
να ξαναφάει με τον Αλί σταφύλια...
Ο γιατρός λέει πως πρέπει να υπέφερε πολύ
πριν καν καλά καλά την εξετάσει,
κι ο Αλί θα ναι το τελευταίο της παιδί,
στο ιερό βιβλίο αυτό το έχουν γράψει; Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2009 | |