Μια ανατολή

Δημιουργός: Αγγελίνα

Όπως καταλαβαίνεται περνάω μεγάααλη φάση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][align=center]Το τέλος δεν αργεί
Είναι μια ανατολή
Ένα κύμα που χτυπά στην καρδιά
Και χάνετε μακριά

Και φοβάμαι
Φοβάμαι να σε χάσω
Ταξίδεψα πολύ για να φτάσω σε σένα
Έφερα εμένα
Μη με πετάς

Να με φυλάς σαν θησαυρό
Αρκεί κοντά σου να ζω
Τον ουρανό μου θα σου δώσω
Το φως μου για κάθε σκοτάδι

Γιατί φοβάμαι
Φοβάμαι να σε χάσω
Οι άνθρωποι είναι σαν τα πουλιά
Πετάω δίπλα σου ξανά
Μη με διώχνεις

Να με κρατάς γερά
απo το χέρι πιο σφιχτά
μια αλυσίδα στην καρδιά
ένα κλειδί δικό σου

Γιατί φοβάμαι
Φοβάμαι να σε χάσω
Τα πάντα γύρω φωνάζουν ζωή
χωρίς εσένα κενή
Μη με χαραμίσεις[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-06-2009