Παράνοια

Δημιουργός: Αρλεκιν

Αυτό τουλάχιστον ξέρω πως μπαίνει στα αταξινόμητα :P

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απέμεινα και κοίταζα, για ώρες την σελήνη
και ξαφνικά με τύλιξε, μι' αλλόκοτη γαλήνη.
Ήταν η νύχτα όμορφη, για κάποιους τραγική,
δυο βήματα απ' τον θάνατο και τρία απ' τη ζωή.

Περίμενα να 'ρθει ξανά, σ' αυτή την αμμουδιά,
ένα σκαρί παράξενο, με ξάρτια θαλασσιά
η θάλασσα μου έλειψε, δυο μήνες -σχεδόν τρεις-
ένα τραγούδι σου 'γραψα, για να με θυμηθείς.

Βουτάς πρωί μες στα νερά, να ψάχνεις Ατλαντίδες
και τα σπαρμένα -στην στεριά- τα τρώνε οι ακρίδες.
Στης θάλασσας τ' απύθμενα, τ' ανέγγιχτα τα βάθη,
σε περιμένει ένας τρελός, μ' ενός πνιγμένου χάρτη.

Μα όπως φαίνεται είχε δίκιο, ένας παλιός, φίλος, καλός,
«είναι γνωστό αυτό που λέω» άρχιζε πάντοτε αυτός,
«στον κόσμο αυτό που περπατάμε, δεν αγαπάνε τους τρελούς».
Μα τι παράξενα παιχνίδια, παίζει φορές φορές ο νους...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2009