Ασίνη

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί που μισεύει το πνεύμα
η αιτία με απειλεί
κρυμμένη αφορμή δειλή σα μια ψεύτρα
αντάρτες και αετοί
στ’ από δω και πιο πέρα ο δικός σου ουρανός
μοιρασμένος στα δυό με ανάσες.

Δυό τραγούδια της γης, με φωτιά μονιασμένα
-θανατώνω αρχαίο θυμό-
σέρνει η αυγή στις κορφές αυταπάτες
και τα σύννεφα κόβει στα δυό με ελπίδες
τις είδες εδώ κοφτερές σα λεπίδες.

Λόγο δεν είχα να ζω μες το ψέμα
στη γειτονιά σου τα άστρα μετρώ
κυλώ στης καρδιάς μου το νέο το αίμα
κι αν λύγισα να σηκωθώ.

Θανάτου τέλος κι αρχή στο παλιό μου
ψιθύρισέ μου να βγω σ’ άλλη γη
στον ψίθυρο ζει ό,τι είναι δικό μου
το σκοπό μαρτυρά η βροχή.

Να χαθεί θα αφήσω κι ο λίγος μου πόνος
κι αν δε γύρεψε υποταγή
τις ζάρες χαϊδεύει και φεύγει ο χρόνος
στη φυγή του κι η δική μου φυγή.

Απ’ το μαύρο βυθό να βγω πιο κοντά σου
κοντά στην άγνωστη δική σου υποταγή
δε συνεχίζω μονάχος μακριά σου
ζηλεύω σε κλέβει η στιγμή.

Πολιορκεί ο καιρός τη χαμένη Ασίνη
μ’ ενός παράλογου αφέντη την ορμή
στα χέρια κράταγε τη γη και την ευθύνη
κι ήταν παράλογη κι η ένοχη σιωπή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2009