Να τρέχουμε μαζί

Δημιουργός: lookingfor, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν ξυπνώ
η πρώτη μου σκέψη φτερουγίζει σε σένα
πάνω την ουρά του σπουργιτιού
να νιώσει την ζεστασιά στο παραθύρι σου
να ραμφίσει τα ψίχουλα του χειμώνα
και να σου πει καλημέρα
κοιμήθηκες καλά?
ποια τρελά όνειρα τάραξαν τον ύπνο σου
σήκω η μέρα άνοιξε διάπλατα τα βήματα της
η σελήνη κρύφτηκε στις γωνιές των ματιών σου
την ίδια ώρα που ο ήλιος
δρασκέλιζε στο κατώφλι του οντά σου
Σαν ξυπνώ
σιωπηλά φωνάζω το όνομα σου
το χέρι μου ψηλαφίζει
το αποτύπωμα των φιλιών σου
που χάθηκαν σε μια λίμνη μοναξιάς
και το πλευρό μου γυρεύει
την ζεστασιά που άφησε στο πλευρό σου
ο γλυκός καρπός του είναι σου.
Σαν κρατώ το χέρι σου
στα λιγοστά χιλιόμετρα
του πέρα δώθε
πυρωμένη λάβα κυλάει στις φλέβες
τρώει τα σωθικά
γίνεται φωτιά, ήλιος, αίμα
νερό και πηλός
γίνεται τραγούδι, λουλούδι, ζωή
ζεστό χέρι – φλογερό κορμί
ζεστή καρδιά – φλογερή ματιά
στον καθρέφτη οι ματιές
παίζουνε κρυφτό
κυνηγώντας η μία την άλλη

Σαν γυρίζω
τον ανεμοδείχτη της απουσίας σου
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
η σκέψη μου γίνεται νούμερα
στην αριθμομηχανή του χρόνου
που στοίβαξες πάνω της τα όνειρα σου
σε αστείους λογαριασμούς με φπα 19%
η μάτια μου πασχίζει να αντικρύσει
τους ήλιους που έχεις στο μέτωπο σου
κονταροχτυπιέται με την δύναμη
του μαγνητικού σου πεδίου.
Στην υγειά σου
Κουτουλοβαρίσκω σου – αντιστέκομαι σου
Σε κοιτώ πολυαγαπημένη σε κοιτώ.
Πόσο όμορφη είσαι
ακριβέ μου έρωτα, ώ πόσο όμορφη
Τα μάτια σου,, τα χείλη σου, το χαμόγελο σου.
Τα μάτια σου, τα μαλλιά σου, το σώμα σου
Τα μάτια σου, το κορμί σου, τα λόγια σου.
Μία πανδαισία τρυφερότητας και αγριάδας
ανεμελιάς και ωριμότητας
μελαγχολίας, φτερούγισμα από θύελλες.
Πόσο όμορφη είσαι, ώ πόσο όμορφη.
Σε αυτό τον κόσμο τίποτε
δεν με έκανε έτσι ευτυχισμένο
όσο να κοιτώ τα μάτια σου.

Σαν κάθομαι στης μιζέριας το τραπέζι
Ένας κόμπος κρατάει σφαλιχτά
όνειρα κομματιασμένα, αέρινη στάχτη.
Πληγώνει
βουνά , θάλασσες, ταξίδια.
Καθηλώνει
οράματα, έκσταση, φαντασία.

Σαν περπατώ τ’ απόγευμα
πάνω στα ίχνη του χτες και του αύριο
συλλογιέμαι.
Αχ τι να κάνει τώρα?
Είναι στο σπίτι ή στο δρόμο?
Πλαγιασμένη ή ορθή
Σκέφτεται ή μιλά
Πονά ή χαίρεται
Γελά ή λυπάται
Τι να κάνει τούτη τη στιγμή
Αχ πόσο ήθελα να ήμουν κοντά της
Σαν πέφτω στο μοναχικό κρεβάτι
και ο ύπνος σφαλίζει
τα βλέφαρα της ξαγρύπνιας
έρχεσαι καλή μου
και γεμίζεις πινελιές χρώματα
στο πορτραίτο ενός αστεριού
που ξεχάστηκε από την νύχτα
όσο εγώ σου σιγοψιθυρίζω
τις πιο όμορφες στιγμές δεν τις ζήσαμε ακόμα.
Τι όμορφο που είναι να σε συλλογιέμαι
Να σε κοιτώ
Να σ αγγίζω
Να σου γνέφω
Να σου μιλώ
Να τρέχουμε μαζί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2009