oταν οι φίλοι σιωπαίνουν

Δημιουργός: Αγγελίνα

Μπορείτε να το θεωρήσετε σαρκαστικό

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πιστεύω πως γνωρίζω ένα άτομο αρκετά καλά όταν ένα κομμάτι της
καθημερινότητας μου είναι αφιερωμένο σε εκείνον. Μοιράζομαι τα
συναισθήματα μου και νιώθω ότι εμπλέκομαι σταδιακά στα δίχτυα της φιλίας.
Φιλία: η συνομωσία δύο ανθρώπων εναντίον όλου του κόσμου.
Έρχεται κάποια μέρα όμως η κρίσιμη στιγμή.
Κρίσιμη στιγμή: αλλαγές στην ζωή του ενός.
Και καταφτάνει με ταχύτατους ρυθμούς η ανάγκη.
Ανάγκη: κυρίως για μια αγκαλιά.
Η ανάγκη μπορεί να εκδηλωθεί έμμεσα : τι θα κάνεις σήμερα;
Αλλά τις περισσότερες φορές γίνετε άμεσα : έλα.
Αν όμως εσύ δεν είσαι εκεί να κρατήσεις το χέρι του ΄ φίλου ΄
τότε ο φίλος δεν κρατά την εμπιστοσύνη.
Όσο διαδεδομένη και να είναι η αντίληψη ότι τα
συναισθήματα είναι αμοιβαία δεν ισχύει
ούτε στο ελάχιστο. Δίνουμε και περιμένουμε να
πάρουμε αλλιώς γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε
ενώ αν δεν δώσουμε δεν ζητάμε. Είναι απλοί κανόνες αγοράς.
Όταν το κόκκινο φωτάκι αναβοσβήσει και εμείς το
αγνοήσουμε πρέπει να περιμένουμε τον πρώτο σεισμό
που χωρίς αμφιβολία γκρεμίζει το κάστρο.
Την χάσαμε την πόλη πατριώτη.
Αν όμως πληρώσουμε με το ενδιαφέρον μας τον άλλο
τότε κατά κάποιο τρόπο υποχρεώνεται και σου επιστρέφει
τα χρωστούμενα όταν οι ρόλοι αντιστραφούν.
Πρακτικά και μόνο, γίνετε φίλοι. Συμφέρει και συναισθηματικά,
και χρονικά (γιατί αν δοκιμάσεις να εκμυστηρευτείς τον πόνο σου
στην μαμά ετοιμάσου να υποστείς ανακρίσεις και μουρμουρητά)
αλλά και οικονομικά (που να τρέχεις τώρα στα μέντιουμ και τις χαρτορίχτρες )[align=center][/align][align=center][align=right][align=left][/align][/align][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-06-2009