Οι Μαύρες Φράουλες

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

....αυτά κάνουν οι εφιάλτες!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]
Αιωρούμουν επί ώρες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Μεταξύ σκότους και φωτός.
Εγώ, απλός ταξιδευτής σε μέρη αφιλόξενα.
Σε μέρη που δεν καταδέχονταν ούτε ένα τόσο δα μειδίαμα,
που όμως διψούσαν να με δουν να γελάω από πόνο.
Φόβο.
Αμηχανία.

Δίπλα σε μένα, ταξίδευε και λίγη σκόνη.
Χαλασμένη από την καθαρότητα του κακού.
Γιατί μόνο μέσα από τη διαφάνεια
μπόρεσα να δω αμιγώς το Σκοτάδι.
Η ακαταστασία κρύβει δυο όψεις.

Είχα λοιπόν παρέα στο ανεπιθύμητο ταξίδι
του υποσυνείδητου, μερικούς κόκκους
που βρίσκονται σε κάθε γωνιά, σε κάθε καταχωνιασμένο ράφι,
κάθε φαύλο μυαλό και σε κάθε αποσυντιθέμενη ψυχή.

Πορευόμουν χωρίς πυξίδα.
Είδα στο δρόμο μου κάποιους αρλεκίνους
να παίζουν με την ψυχοσύνθεσή μου.
Κάποιον μαυροντυμένο ευπαρουσίαστο
με βλέμμα άτεγκτο. Γλοιώδες.
Για διάβολος περνιόταν.

Μια ατμόσφαιρα αποπνικτική με παρέλυσε.
Σερνόμουν από δω και από κει
σαν ξεραμένο πλατανόφυλλο. Ξεκομμένο.
Πεθαμένο. Σε διαφορετικές σκηνές. Χρώματα και αισθήσεις.

Με καθήλωσε μια μαύρη φιγούρα ενός μικρού κοριτσιού.
Στο πάτωμα. Ζωντανή μορφή, μα καρβουνιασμένη.
Και ένα καλάθι με φράουλες. Μαύρες φράουλες.
Γυαλιστερές κατάμαυρες φράουλες.
Άγευστες. Έβαφαν μελανά τα χείλη.
Τη γλώσσα. Τα εσώψυχα.
Μια λιποθυμία. Ένα παράθυρο από ουρανοξύστη.

Μπερδεμένα. Κουβαριασμένα.
Ένας μίτος μιας Αριάδνης που
δεν είχε άκρη.
Μια Αριάδνη σαστισμένη
κι ένας Μινώταυρος ν’ ακονίζει τα κέρατά του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-06-2009