Χάνομαι μέσα της

Δημιουργός: Αγγελίνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Απορώ με τους χαρούμενους ανθρώπους..
Ακούω κάθε μπουμπουνητό και μου φαίνεται μακρινό
σαν να έρχεται από άλλους πλανήτες
Και βλέπω ένα αχνό φώς
Ο ήχος γίνετε πιο δυνατός
Για μια στιγμή πιστεύω πως κουνιέμαι στην ένταση του
και νιώθω μια αβάσταχτη ζήλεια
γιατί εγώ δεν μπορώ να ξεσπάσω έτσι..
όχι δεν μπορώ να ξεσπάσω τόσο όμορφα και ευγενικά
η μια βροντή ακολουθεί την άλλη
ενώ η βροχή χτυπά με δύναμη την άσφαλτο
και θέλω να χαθώ απλά μέσα της
και πληγώνομαι που δεν είμαι αρκετά τολμηρή
για να το κάνω, αλήθεια πληγώνομαι μακριά της.
Και καθώς αυτή δυναμώνει η απώλεια μέσα μου
μικραίνει και μένει μόνο ότι απέμεινε από την ψυχή μου,
που σε λάθος ανθρώπους χαρίστηκε.
Αλλά αυτό τώρα δεν με απασχολεί,
για την ακρίβεια με απασχολεί λιγότερο από την βροχή
Κάθε σταγόνα απαλύνει έναν πόνο ανύπαρκτο.
Είναι σαν να μας κλέβει και κάθε πλάτς στους δρόμους
να σημαίνει το τέλος μιας ιστορίας. Σαν η κάθε σταγόνα
να κουβαλάει μυστικά και ζωές βαθειά κρυμμένα στις πτυχές του νερού.
Φαίνεται έτσι εύκολο να τελειώσεις τα πάντα,
με μία και μόνο σταγόνα ,
πιθανόν προερχόμενη και από τα δικά σου μάτια...
Πώς να ανακαλύψω ποια σταγόνα έκλεψε την δική μου
ιστορία και τώρα νιώθω έτσι να την σώσω από το τέλος της
πορείας της κρατώντας την μες τις παλάμες μου…
πως να την βρω άραγε…
Μπορεί όμως και να έπεσε. Ναι μπορεί ήδη να τελείωσε.
Όχι δεν έχω επιλογές. Μένω και πάλι ανάμεσα στην αρχή
και το τέλος, δηλαδή από όπου ξεκίνησα
και τελείωσα με μια απορία.. για τους χαρούμενους ανθρώπους...[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-06-2009