Το ταξίδι που λέγαμε

Δημιουργός: ΜΑΤΙΑ ΨΥΧΗΣ, Κατερίνα Kωνσταντίνου Μάτσιου

Το τι ένιωσα σαν ανοίξαν τα σύνορα για τα κατεχόμενα και πήγαμε στη γη των παππούδων μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Το ταξίδι που λέγαμε[/B]

Λέγαμε να πάμε
και πήγαμε
Θέλαμε να δούμε
Τι είδαμε;
Ερείπια, συντρίμμια, καταστροφή
Θεέ μου, αγκάλιασέ μας.
***

Πονεμένη μου γη

Χίλιους δυο τρόπους βρίσκω
να σε δω μυριάκριβη, γλυκοφιλούσα,
γη των προγόνων, των παππούδων, του πατέρα μου
Πώς αντέχεις; Πώς;

Πενταδάκτυλέ μου
σκούντηξε τους αλάργα στη θάλασσα
σπρώξε τους και συ γλυκιά μου γαλανή
κατακράτησέ τους εκεί στο βυθό,
απώθησε τους μακριά, στα πέρατα,
πολυαγαπημένη μου θαλασσοπνίχτρα
Κάντο σε παρακαλώ, σε ικευτεύω ...

Βοηθήστε μας Θεοί των ουρανών
(Θεέ μου δεν βλασφημώ – συγχώρεσέ με –
Ικετεύω όλους τους Θεούς του κόσμου, της αγάπης,
δίκαιο αποζητώ)
και Σεις Αγίοι, Χριστέ και Παναγιά
ενώστε τις δυνάμεις σας, Σας θερμοπαρακαλώ

Αιτούμαστε εξιλέωση των ψυχών των προγόνων,
το δίκαιό μας...
Ανταπόκριση καμιά
Άϋλα συναισθήματα,
Σκοτάδι νυκτός ... ωσάν των βαρβάρων τις ψυχές

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-06-2009