Φιλοσοφημένη καρδιά

Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία

9/6/2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[color=red][B]ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ[/B][/color]

[B][color=purple]Κλείνοντας για λίγο τα καστανά μου μάτια, άνοιξα τα μάτια της ψυχής και αντίκρυσα την καρδιά μου να διηγείται τη δική της ιστορία. Μιλώντας μου εκείνη δάκρυζα και στο τοπίο γύρω μου, έπεσε υγρασία και σκεπάστηκε από ακατάπαυστη βροχή.
Η καρδιά μοιάζει σαν ένα όστρακο θαλάσσιο που μέσα της κρύβει μια ταλαίπωρη ψυχή, την προσωπικότητα, τα όνειρα και τα συναισθήματα του κάθε ανθρώπου. Αυτό το πλάσμα που φυλάσσει μέσα του το όστρακο θέλει να ελευθερωθεί. Η καρδιά επιθυμεί να ανοίξει την καρδιά της κάπου, σε μια άλλη ψυχή που θα την καταλάβει. Αλλά και πάλι η καρδιά νιώθει έρημη, πλάθοντας παραμύθια και αναπαύεται σε αυτά. Ξυπνάει όμως απότομα από ένα αφρισμένο κύμα του άγριου ωκεανού. Κρυώνει, φοβάται, λυπάται, μελαγχολεί, φυλακίζεται σε σκέψεις, σε εμμονές και ματώνει περισσότερο από μάταιες προσμονές.
Νομίζει ότι την κατάλαβαν, την ένιωσαν, μα εκείνη δεν ζητά τον οίκτο κανενός και τη λύπηση, αλλά μια αγκαλιά αγάπης που θα την αναπαύσει. Το υλικό το σώμα και φθαρτό κοιμάται και αναπαύεται το βράδυ και ηρεμεί. Η ψυχή όμως είναι ανήσυχη, αναζητά, ψάχνει στα όνειρα κομμάτια υφάσματος αληθινά να κρατηθεί από αυτά. Σκίζονται όμως τα πανιά και εκείνη χάνεται στην άβυσσο και αιμμοραγεί από το χρώμα της καρδιάς. Βαδίζει δρόμους έρημους, σιωπηλούς και όλα τα συναισθήματά της, χάνονται φαινομενικά στα μάτια των περαστικών που την κοιτάζουν αδιάφορα, αλλά η ίδια τα έχει φυλαγμένα βαθιά στην απρόσωπη σιωπή της.[/color][/B]

[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.

Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-06-2009