Μερική αυτόχειρας

Δημιουργός: Maria Olsen, Μαρία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανοίγω τα χέρια μου
έχω ένα ήλιο στη μια παλάμη, ένα ξυράφι στην άλλη
κάποιος, κάπου, κάποτε με κράτησε αιχμάλωτη για πάντα
κι από τότε παραμένω αιχμάλωτη μέσα μου

Κάποιοι, κάπου, κάποτε μ’ εγκατέλειψαν στο έλεος μιας λειψής ζωής
μιας λειψής αγάπης
και ταξιδεύω από τότε συνεχώς
αγαπώντας αυτούς που θα ΄θελα ν’ αγαπήσω
αυτούς, που αγαπιούνται ασφαλώς
με μια αγάπη που τεντώνει τα δάχτυλά της στον ήλιο
ενώ γι’ αυτούς που μ΄ αγαπούν, έχω μόνο περιφρόνηση
με καίνε τα σχοινιά της αγάπης τους
φίδια που σέρνονται στα ξερά χόρτα τ΄αυγούστου

Έφαγα μέρες, χρόνια
στη λίμπο της επιλογής και της απόρριψης
μέσα στο λευκό διχασμό της λήθης
μέσα σε μια στασιμότητα-σύννεφο
που το βάφτισα ελευθερία

σε κάθε πλάι μου, ο ήλιος, το ξυράφι
μπροστά μου το σύννεφο
πίσω μου το σκοτάδι

έπεσα με τα μούτρα σε μια θάλασσα διάφανη, σπαρμένη με φως
σαν τις ελπίδες μου
με τα μάτια ανοιχτά κύτταξα τα βότσαλα του βυθού
έπλευσα εκεί ειρηνικά, αν και τα πνευμόνια μου
δεν βρήκαν οξυγόνο
ο ήλιος μου έκαψε αλύπητα το σβέρκο

φωτιά πίσω μου, η δροσιά του θανάτου μπροστά μου
μου χαίδεψε το μάγουλο με τα χέρια της νοσταλγίας
άρα θα φύγω έτσι, βλέποντας τις ελπίδες μου
με την κόψη του ήλιου σα σπαθί να με καίει αντί να με ζεσταίνει
ανάμεσα σε φωτιά και πάγο
διχασμένη
βογγώντας την αλήθεια μου
καταδικασμένη να γίνω μερική αυτόχειρας;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-06-2009