Ιπτάμενος νεκρός

Δημιουργός: Αρλεκιν

Εντάξει, οι 2 πρώτοι στίχοι είναι πειραγμένοι άλλου κομματιού (αν και στην ουσία είναι απάντηση) είναι η 2η δημιουργία μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι αετοί -λένε- πεθαίνουν στον αέρα,
τους αγκαλιάζει -λένε- ο ουρανός.
Θυμήθηκα όμως έναν φίλο, πεθαμένο από καιρό,
που χτυπημένος έπεσε, δε βρήκε ουρανό.

Έχασες τα πάντα σε μια μάχη,
φάρους, γαλαξίες κι ουρανούς.
Έμεινες στον κόσμο αυτόν μονάχος,
δίχως φίλους, αγάπη ή αδερφούς.

Δεν υπάρχουν φάροι για ναυάγια.
Δεν υπάρχουν άστρα για νεκρούς.
Υπάρχει μόνο η θάλασσα, ο Άδης, τα βουνά
κι αυτή η τόσο μίζερη, η μοναξία, -μ' ακούς;-

Πέταξες πέρ' απ' του ορίζοντα τις άκρες
και όταν βρήκες, επιτέλους, ουρανό,
τον άφησες -δεν άντεχες να μένεις,
στο ίδιο μόνο μέρος για καιρό-.

Άκουσες να λένε κάπου:
«Υπάρχει σωτηρία για νεκρούς».
Άλλο όμως, φίλε μου καλέ, η σωτηρία
κι άλλο ένας άλλος ουρανός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2009