Eφιάλτης θεού

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τρομάζεις για λίγο κοιτάζεις μακριά να δεις το πού φταις
χτενίζεις ξανά τα μαλλιά σου τους δρόμους χωρίζεις του χθες.
Γονάτισες κι είπες "Ο αγέρας, αλλάζει την εκδοχή"
αυτή η στάση σου μοιάζει σύννεφο πριν την βροχή.

Οι όρκοι σου προς τα επάνω στο πιάνο μικροί ναυαγοί
μ’ ευθύνες μας οδηγήσαν’ και μια ξαφνική προσταγή.
Ανώφελους θυμούς μας δαμάζεις -γι’ αστείο δεν κλαις-
στο ξύλινο πάτωμα πέσαν οι νότες σα μπούκλες μικρές.

Σ’ αυτό «το πέρα», μόνο εσύ μ' ακουμπάς και ο νους
λίγο πιο κει ψιθυρίζω, μόνο εσύ να μ’ ακούς
φυγή και ταξίδι σε ώρα δειλή
τις σκέψεις θα κλείσει η πόρτα
κι απ’ έξω την απειλή.

Ναι, εσύ είσαι η μέρα μου, δε χωρίζω ξανά
κυλά το αίμα μου και στην καρδιά γυρνά
τέλος να δώσει η αγάπη σε εφιάλτη θεού
σηκώνω απόψε κεφάλι να ξαναζήσω αλλού.

Ψίχουλα στο τραπέζι μαζεύεις κι αυτές τις σιωπές
στο όνειρό μου μια σφαίρα αόρατες είχε γραμμές
υπάρχει εδώ ένα πλοίο που τρέχει σαν μιαν ευχή
πάντα να βλέπει ήλιο η νύχτα να μη το βρει.

Πού να πατήσω δεν ξέρω και πού σταθερές μου να βρω
μ’ ένα χαμόγελό σου να παραμείνω εδώ
δεμένο το όνειρό μας με την καρδιά του λωτού
κι η άγκυρά μας δεμένη στο ξύλο μιας κιβωτού.

Έχω ατίθασα φτερά πετώ ως τα βράχια
δένω στη μοίρα για εμάς ιαχές μονάχα
στην πλώρη και στην πρύμνη δε το αρνήθηκες
τ’ όνειρο σε γελούσε μα το θυμήθηκες.

Βαθιά η ανάσα και κοίτα πώς ταξιδεύει τον νοτιά
μ’ αυτή τη πνοή τιθασεύω στο δρόμο αυτή τη φωτιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2009