Παγωμένο κάστρο

Δημιουργός: dimvel

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα βήματά μου μ’ οδηγούν
παιδιά , χλωμής μιας τύχης
με βγάζουν μπρος σε τείχη
πόρτες βαριές , κλειστές

Στην τάφρο πέφτουν και ριγούν
θέλουν να μπουν στο κάστρο
ελπίδα ανάβει τ’ άστρο
τα όνειρα εμπρηστές

Πέτρα την πέτρα πιάνομαι
και μ’ άνεμο ανεβαίνω
λειχήνες ανασαίνω
σε δρόμους φεγγαριού

Μέσα στα τείχη χάνομαι
παράξενη ευτυχία
μοιάζει μελαγχολία
της φλόγας του κεριού

Αργά παγώσαν δρόμοι
γλιστρούν και πέφτουν μέρες
στο γύψο μπαίνουν βέρες
σε νάρκη αγκαλιές

Κυρτώνουν τώρα οι ώμοι
χαρές μου σταλακτίτες
και σιωπές προφήτες
να ψάχνουν για φωλιές

Σκέψη βαριά στριφογυρνά
στον πάγο της χορεύει
τις λύπες της μαζεύει
σβούρες που τον τρυπούν

Σήραγγα τείχη προσπερνά
και μ’ οδηγεί δραπέτη
σ’ ονείρου μου τη χαίτη
που δράκοι ξαγρυπνούν

Και πότε Σπάρτακος ορμώ
πότε λουφάζω σκλάβος
μα στο λαιμό ο κάβος
να κλέβει τη φωνή

και πάλι ορθώνω το κορμί
του φαίνεσθαι βιτρίνα
κάνω αρχοντιά την πείνα
τον πόνο υπομονή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2009