Τ' ουρανού το δώμα

Δημιουργός: dimvel

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε λαβύρινθου μια λίμνη βότσαλα είναι χαραγμένα
στίχους κουβαλούν με κόπο , τατουάζ των σκοταδιών
λαμπυρίδες τα φωτίζουν και στα βράχια κουρασμένα
οι σκιές τους απαγγέλλουν με τις ζωγραφιές παιδιών

Ένας μίτος σα χαμένος μεσ’ τους κόμπους που χορεύουν
μοιάζει ξεκούρδιστη χορδή και βγάζει φάλτσους τόνους
πέφτουν οροφής σταγόνες , μικρά κύματα θεριεύουν
η αντήχηση να κάνει στο νερό ρυτίδες – φόνους

Με ανάλαφρο ένα βήμα συζητούν , πέτρες και χώμα
γίνεται στο λαβύρινθο συμπόσιο σιωπής
κι από φυλακή και τρόμος τ’ ουρανού γίνεται δώμα
ρόδα ανθίζουν απ’ το κώμα , ήρεμης ανατροπής

Άλλη μια μέρα κι άλλη μια , σα βήματα να μοιάζουν
και τα χαλίκια τρίζουνε , πέρασμα της ζωής
σταγόνες με δροσίζουνε και με μαρτύριο μοιάζουν
μια συνοδειά αδιάκοπη σε βήμα αναπνοής

Αλλάζει η καρδιά ρυθμό , παράξενη γκρανκάσα
ποτάμι σπρώχνει κόκκινο σ’ αδιέξοδη πορεία
νότες γνωστές ξεχύνονται για κάποιον , λέει , μπαγάσα
κι άλλο ένα βήμα , μια στροφή , βάσανο κι ευκαιρία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2009