Η αγαπημένη μου φωτογραφία

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι η θέα απ’ το παράθυρο ενός ξενοδοχείου του Πόρου τραβηγμένη θαρρώ πριν πέντε χρόνια.
Πάντα μού προκαλούν θλίψη οι φωτογραφίες γιατί απεικονίζουν κάτι που ποτέ δεν θα υπάρξει ξανά, πιο πολύ βέβαια εκείνες που δείχνουν πρόσωπα
Η σύγκριση με το παρόν είναι στ’ αλήθεια θλιβερή.
Ετούτη όμως όχι, καθώς δεν υπάρχουν μορφές που το ποτάμι του χρόνου τις έχει γεράσει ή που το θέλημα της μοίρας τις πήρε μακριά.



Το πέλαγος μοιάζει αβαθές
μια απέραντη επίπεδη επιφάνεια,
θαρρείς ενός πολύτιμου υφάσματος
που πτυχώνεται λίγο από την φθινοπωρινή αύρα
αγέραστη θάλασσα, αρχετυπική

Το βουνό που καταλήγει σε ακρωτήριο
μοιάζει να μην ξεφυτρώνει από τη γη
αλλά να έχει κατέβει από τον ουρανό
επιπλέοντας στη θάλασσα κατά μήκος του ορίζοντα

Ο ουρανός είναι πεπερασμένος εδώ
περιορισμένος στο ένα τέταρτο της εικόνας
άχρωμος σχεδόν, πιο πολύ λευκός παρά γαλανός
μια ιδέα βιολετής όπου εφάπτεται στο βουνό
Ο ήλιος κάπου δύει εκτός πλάνου στ’ αριστερά

Στη μέση της εικόνας δύο καράβια
το ψαροκάικο προηγείται, πιο κοντά στην ακτή
πίσω του το ιστιοφόρο πορεύεται σιγανά
έχει μαζεμένα τα πανιά του
το κατάρτι του μόλις ξεπερνά σε ύψος το βουνό
αγγίζοντας το τέλος του ουρανού
Θα προλάβουν να πιάσουν στεριά πριν νυχτώσει;

Κάπου αόρατος ένας δειλός φάρος
περιμένει τη νύχτα για να πάρει θάρρος και να ανάψει
με φως να στείλει παντού λόγια προειδοποιητικά :
«Εεεε, καράβια προσέξτε τα βράχια του ακρωτηρίου
εεεε, στεριανοί προσέξτε τη γοητεία της θάλασσας»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-06-2009