Δυο χρόνια

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δειπνήσαμε επιτέλους με τους φόβους μας
ποιος ήτανε να φύγει, ποιος να μείνει
και ράγιζε σα μάρμαρο η σελήνη...
Την ώρα που χαράζαμε τους όρκους μας.

Δέθηκαμε στο έψιλον και στ’άλφα
σχολείο η ζωή μας όλη κι όλη’
εφ’όρου μας τιθάσευε η πόλη
με γκράφιτι σταυρούς και μια πεντάλφα.

Ωραίοι κι όπως πάντα ξοφλημένοι
καθήσαμε στου κόσμου την ταράτσα’
Οι σκέψεις μας οι νόθες ψάχναν’ ράτσα
την ύπαρξη για μάνα είχαν, ξένη.

Συμφώνησαν τα βλέμματα να φύγει
ο ένας απ’τον άλλο μακριά
κι ασέληνη πια η νύχτα είχε μείνει
φαινόταν η αγάπη μας γριά...

Σε κοίταζα να φεύγεις στο σκοτάδι
φωνάζοντας «θα’ρθω, να θυμηθείς»...
Τα μάτια μου βρυχόμενο πηγάδι
σταλάζανε φωτιές για να πλυθείς.

Το δείπνο όπως πάντοτε στημένο
δυο χρόνια σ’ένα υπόγειο φτηνό,
κι εγώ σαν το παιδί το σαστισμένο
να παίζω μ’ένα όνειρο σπασμένο...
Και τίποτα για ‘μενα αληθινό....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2009