Το κλάμα του ανέμου

Δημιουργός: mytilinia, georgia simini

ΜΙΑ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ


Τα μάτια σου δακρύζουνε και χάνονται σε κείνο
το στερνό αντίκρισμα, μιας κρυφής ζωής.
Τα λόγια σου μια ζωγραφιά, στου έρωτα το λίκνο
που μέσα ξάπλωσες δειλά, μήπως και κρυφτείς.
(Ρ)
Ακούς το κλάμα του ανέμου και το σιγοντάρεις
ξέρεις κι απόψε πως θα’ ρθει, βαρύς αναστεναγμός.
Τις άλικες μας τις στιγμές, σε κομποσχοίνι φτιάχνεις
να σε φυλά στις ερημιές, σαν ένας παλιός χρησμός.

Τις λέξεις διάλεξες λοιπόν, σα χρυσαφένιο φράγκο
τις έντυσες με άσπρο φως, τις έκρυψες ξανά.
Τα δάκρυα σου, αγγελικά παζάρευαν το χρόνο
κι ανοίξαν μυστική οδό, για να’ χεις συντροφιά.



ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2009