Μια στάλα μόνο

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θέ μου!..γιατί με βασανίζουνε οι ώρες!
Δεν συνηθίζεται ετούτη η μοναξιά!
Αχ, ας ξεσπάσουνε επάνω μου οι μπόρες
Από τα σύννεφα που έχεις αγκαλιά!...

Ντρέπομαι πού 'γινα μικρή και τιποτένια
Κι έτσι ζηλεύω κάθε χέρι που κρατάς!
Θαρρώ δε ζει όμως αγάπη δίχως έγνοια
Αχ,να γινόμουνα το ρούχο που φοράς!...

Κι όμως..το ξέρω..πως για μας δεν είναι ώρα
Μια στάλα μόνο..απ' τη θάλασσα..θα πιω
ʼσε με μόνο νά 'ρθω πλάϊ σου με φόρα
Σε μια σταγόνα του κορμιού σου να πνιγώ...

Τρέμει το χέρι μου..γεμίζω τις σελίδες
Δεν είσαι πλάϊ μου..στ' αυτί να σου το πω
Μέσα στον ύπνο σου..τα χείλη μου..δεν είδες
Πώς ψιθυρίζουν στη σιωπή σου:"Σ΄αγαπώ!"?...

1-2/4/2005

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2005