Τίποτα δικό μου

Δημιουργός: Δήμητρα

Συννέφιασε ναι...και μ' αρέσει...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τίποτα δικό μου...


Αργά και τρυφερά,
συσσωρευμένοι πόθοι αιώνων
θα γίνουν αγγίγματα σε λευκά σεντόνια.
Δικά μου...
Χέρια και χείλη που θα ψάχνουν στο άπειρο
του κορμιού σου να αφήσουν στίγματα,
ίχνη πως υπήρξα στο λίγο σου για λίγο,
μικρή στιγμούλα φωτός σε σκοτάδι...
Δικό μου...
Και καθώς θα ξεχνιέμαι χαμένη
στον λήθαργο της ανάγκης μου για σένα,
γυμνή και ξένη απ’ την αλήθεια που σε φέρνει
θα σ’ αγαπήσω όπως ξέρω ν’ αγαπώ
περιμένοντας ήδη την καταδίκη μου,
γιατί οι μάγισσες καίγονταν πάντα σε φωτιά...
Δική μου...
Μετά κομματιασμένη κι αμετάκλειτη
θα πω στον εαυτό μου ‘καλά να πάθεις’ και ‘ας πρόσεχες’
ενώ καταβάθος θα γελάω γνωρίζοντας
οτι όσα είναι γραμμένα να γίνουν
θα γίνουν έτσι κι αλλιώς
χωρίς συγκατάθεση ή άρνηση...
Δική μου...
Κι αν κάτι μ’ ενοχλεί πραγματικά
σ΄ αυτό το χάος που ‘χω φτιάξει και βολεύομαι,
αν κάτι με λυγίζει και με σπάει σε κομμάτια
είναι που μάζευα αποτυπώματα κι ελπίδες
φυλάγοντας τα σε αποστειρωμένα
μπουκαλάκια μέσα μου.
Μα τώρα ναι,θυμώνω!
Γιατί όλα αυτά ήταν ΔΙΚΑ ΜΟΥ,
δικά μου και μόνο
και δεν καταλαβαίνω πως γίνεται πια
να κοιμάμαι και να ξυπνάω
αγκαλιά με ένα τίποτα....
Δικό μου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2009