Ο Βράχος του Αιγαία

Δημιουργός: Αρλεκιν

Το μόνο μου χωρίς ομοιοκαταληξία. Οι 4 τελευταίες στροφές αναφέρονται στην μεταφορά του εθνικού δρυμού του Σουνίου, σε περιοχή που 'χε καεί 1 χρόνο πριν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νησιά που δεν ανήκουν σε κανέναν,
βράχοι μες στα νερά του πέλαγους
που έπεσε ο Αιγαίας απ' τα βράχια του Σουνίου
προσμένωντας τον γιο του απ' του Μίνωα το νησί

Νησιά,
νησιά τριγυρισμένα από στεριά,
που στην Ανατολή τα λεν' Τουρκία,
στον Βορά Μακεδονία
και στην Δύση...
Στην Δύση, νομίζουν πως τα λεν' Ελλάδα.

Ελλάδα...
Μια λέξη οικία κι όμως ξένη...
Ελλάδα...
Κάποτε σήμαινε πολιτισμός,
όμως επήλθε ο μαρασμός...

Βλάσφημοι άνθρωποι...
Χτίζουνε σπίτια εκεί,
εκεί που κατηκούσανε θεοί...
Στην χώρα του Νηρέα,
γκρεμίζουν τα παλάτια του και τα σημαδεύουν,
τα σημαδεύουνε πισίνες και χρυσά κλουβιά...

Θέτιδα, Δήμητρα, Άρτεμις...
Αυτοί, οι ίδιοι που σας ξέχασαν,
οι ίδιοι αυτοί χτίζουνε, καίνε και μολύνουν...
Και τώρα, Αρτέμιδα, θεά του κυνηγιού...
Σε διώχνουν, από τον βράχο του Αιγαία,
που για αιώνες μόνο εσύ κυνήγαγες εκεί,
σε στέλνουν σε καμένη γη,
σε γη που κάψανε αυτοί...
σε γη κατεστραμένη...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-06-2009