H αγάπη σου (κόλαση)

Δημιουργός: yiannistellidis, σουτ και ξουτ

Στίχοι: ΤΕΛΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ http://www.youtube.com/watch?v=Ctt9UKG1DzE

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνω που είπα πως θα σε ξεχάσω
Εμφανίστηκες ξανά μπροστά μου
Πάνω που είπα πως θα σε ξεπεράσω
Πως ζητάς εσύ ξανά την αγκαλιά μου ;

[I]Πάνω στα ερείπια που μ’ άφησες να περπατήσω
Θα μ’ αναστήσω…………[/I]

Ρ
[B]Κόλαση η αγάπη σου
Φωτιά και μίσος
Δύσκολη η απόφαση
Να ζω στο «ίσως»

Κόλαση η αγάπη σου
Με καίει και με λιώνει
Μετράω τα Χαράματα
Χωρίς να ξημερώνει [/B]

Δεν με πειράζει η παγωνιά
Κι ο πόνος που ένοιωσα κοντά σου
κι αν η ζωή μου τέλειωσε
Στα χέρια τα δικά σου χάρισμα σου

[I]Πάνω σ’ αυτές τις στάχτες τη καρδιά μου θα κρατήσω
Θα προχωρήσω……….[/I]

Ρ
[B]Κόλαση η αγάπη σου
Φωτιά και μίσος
Δύσκολη η απόφαση
Να ζω στο «ίσως»

Κόλαση η αγάπη σου
Με καίει και με λιώνει
Μετράω τα Χαράματα
Χωρίς να ξημερώνει[/B]








[U]ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΒΓΗΚΕ !!!!!!! ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ !!!!![/U]

Αρχαϊκό μειδίαμα στα χείλη σου
Και οι γιοί των θεών παραπονέθηκαν
Και στείλανε φιρμάνι γραμμένο σε παπύρους από τα τέσσερα σημεία
Του ορίζοντα

Να ζητήσουν χάρες, να ζητήσουν απ’ τις ψυχές
Να δώσουν ευχές και προσευχές
Κι ακούσαν οι Θεοί τους γιούς
Και ακούσαν οι Θεοί τις κόρες

Και ζήτησαν το πέπλο σου
Θεοί και άγγελοι από τα χέρια σου
Να το γεμίσουν άστρα
Να δέσουν το φεγγάρι
Και να το πάρουν μαζί τους
Και το έδωσες με πόνο
Χωρίς να μιλήσεις γιατί ήξερες
Και πάντα το ήθελες να γίνει έτσι

Να το υφάνουν σε αργαλειούς
Με μετάξι και τούλι μετάξι και αγνό βαμβάκι
Κεχριμπαρένιο υλικό από τα μάτια σου
Με ουράνια λουλούδια που βρίσκονται
Μόνο στο κορμί σου

Αγιασμένο μακριά από εδώ
Επτασφράγιστο
Προσεγμένο αύλο όνειρο …..ποτέ ονειρεμένο
Πότε γραμμένο ποτέ δοσμένο σε κανέναν θνητό
Ποτέ ειπωμένο
Να μην έχει προφητεία ούτε σύλληψη στον νου ανθρώπου

Για να γίνει χάρισμα σου λάφυρο της νίκης εκείνου
Που ο πόθος του έγινε ζωή για σένα και σε γέννησε
σε έναστρο ουρανό και σε παρέδωσε πνοή χωρίς τέλος
σε κείνον ………..

Και μάλωσαν η βροχή κι ο ήλιος
Και έδεσαν τους ανέμους παραδίπλα σου
Για να μη φύγει το δάκρυ σου πολύτιμο στολίδι
Και φύγει και χαθεί από το πρόσωπο σου
Να μη κυλήσει από τα μάτια σου
να είναι φυλαχτό σου Για να το χαρίσεις
από χαρά να ζήσει στα μάτια εκείνου που θα σου δώσει φως
να σε φωτίσει και να λάμψει το χαμόγελο σου

και ζήλεψαν οι κόρες των θνητών κι ανοίξανε το δρόμο
να περάσουνε οι πίκρες ……..και κάλεσαν με δεήσεις και προσευχές τις κόρες
των Θεών για τις βοηθήσουν ……. μα και αυτές κρυφτήκαν γιατί άλλα ήθελαν οι Θεοί Πατέρες τους…………και άλλα ξεκίνησαν να κανούν

και είδαν οι Θεοί ......κατάλαβαν........ χωρίς να ξέρουν τι κάνουν τα παιδιά τους…
και στενοχωρήθηκαν …….και θύμωσαν μαζί τους …….θύμωσαν με τα παιδιά τους
γιατί δεν σεβάστηκαν τον πόνο σου , το φως που θα χάριζες .....δεν εκτίμησαν τη χάρη σου

κι έστειλαν τις κόρες τους σε άλλους γαλαξίες να φέρουν αέρα και φωτιά, νερό κι ασήμι, χαλκό και αίμα……….να το δώσουν στις κόρες των ανθρώπων στις κόρες των θνητών που ζήλεψαν την ομορφιά σου …….να ασχοληθούν με αυτά............. όσο εκείνοι είχαν δώσει εντολή για να υφαίνουν το πέπλο σου άσπιλες παρθένες, με βελόνες ακριβοπληρωμένες πολύτιμες για να ντυθείς εκείνη την ώρα που θα έφτανε……..

ντύσου το πέπλο σου είναι έτοιμο ………..
Αέρας και φωτιά στολισμένο …………

Αέρας και πνοή για κείνον

αέρας και πνοή ....Εσύ……………

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2009