29-6-09

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι ψευδαισθήσεις ξεκινούν
Και νιώθεις πως υπάρχεις
Στη μοναξιά σε οδηγούν
Στους τόπους της απάτης

Νιώθεις πως έχεις συντροφιά
Πως κάποιος σ’αγαπάει
Κι όμως στις δύσκολες στιγμές
Ο πόνος σε χτυπάει

Θα πληγωθείς τόσο βαθιά
Σαν μάθεις την αλήθεια
Πως μοναχά η μοναξιά
Σε αγαπάει στ’ αλήθεια

Οι ψευδαισθήσεις του μυαλού
Χρόνο μόνο χαρίζουν
Σε ταξιδεύουν κάπου αλλού
Χωρίς να σε ρωτήσουν

Αν θα αντέξεις της σιωπή
Που θα ’ρθει όταν τελειώσει
Όλη αυτή η τελετή
Που λέει πως θα σε σώσει

Ο έρωτας σε προκαλεί
Με πάθος σε κοιτάει
Και ειρωνικά σε προσκαλεί
Σε λάθη που σκορπάει

Η λάμψη του είναι σκιά
Που κλέβει την ψυχή σου
Και σε αυτή την μοναξιά
Θάβει την ύπαρξή σου

Μη με ρωτάς αν θα μπορώ
Στα μάτια να κοιτάξω
Τον άδικο μου εαυτό
Και να τον αναγκάσω

Να μείνει αιώνια πιστός
Στον μύθο της αγάπης
Και να νικήσει μοναχός
Παίρνοντας θέση μάχης

Φοβάμαι μόνη μου να ζω
Μα ο κόσμος με τρομάζει
Και μ’ αναγκάζει να φορώ
Μάσκα της αυταπάτης

Βοήθησε με να σωθώ
Να φύγω, να γλιτώσω
Κι όχι στα μάτια σου να δω
Τον πόνο που θα νιώσω

Κράτα το χέρι μου σφιχτά
Και δώσε μου αγάπη
Οδήγησε με μοναχά
Πέρα στην άλλη άκρη

Το ξέρω πάντα είναι κοντά
Το τέλος που προσμένω
Την ηρεμία της ψυχής
Χρόνια την περιμένω

Δώσε μου δύναμη εσύ
Και φέρε με κοντά του
Βοήθησε με να γευτώ
Την γλύκα του θανάτου

Που σε κρατάει πάντα εκεί
Μακριά από τον κόσμο
Και σου προσφέρει την χαρά
Που έψαχνες πάντα φως μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2009