ʼγονο νησί

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έφυγαν τα τραίνα
Πάνε στο καλό
Κι έμεινα μονάχη
Σ' έρημο σταθμό...
Φύγανε οι στάλες
Μέσ' απ' τη βροχή
Μια ξερή συγνώμη
Ζήτησες κι εσύ...
Με τα δυό μου πόδια
Παίρνω τα στενά
Σκόνη και αέρας
Κρύο..παγωνιά...
Έρημη η πόλη
Έρημος κι εσύ
Μοιάζει η αγάπη
Μ' άγονο νησί...
Παίρνω..το σκαλίζω
Ρίχνω κοπριά
Δάκρυα ποτίζω
Μια πορτοκαλιά...
Τόσα παρακάλια!
Τόση προσμονή!
Δεν μπορεί!..θ' αλλάξει
Τούτο το νησί!...
Μέρα με τη μέρα
Μήνες πώς περνούν
Έφτασε Νοέμβρης
Τα πουλιά πετούν...
Δύο πορτοκάλια
Γίναν μοναχά
Παίρνω και τα κόβω
Μα..είναι μισά!...
Πλάϊ τα ταιριάζω
Έτσι..να χαρώ
Λίγο το δεσμό τους
Πριν απ' το χαμό...
Κόβω..δοκιμάζω
Κάμω προσευχή
Τώρα που θα φύγω
Έλα στο νησί...
Γόνιμες οι σκέψεις
ʼγονη..εγώ
Δέχομαι επισκέψεις
Μόνο στο βυθό...

3/4/2005

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2005