Οικειότητα

Δημιουργός: Συννεφόκαμα, Αμακόφεννυς

Ούτε να ζούμε για να θυμόμαστε, ούτε να θυμόμαστε για να ζούμε. Αντίο να λέμε. Και θέσεις στην καρδιά μας να κρατάμε

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οικειότητα



Και τώρα;

Τώρα που μακρυσμένο αγριοπούλι στέκεσαι
Με φτερούγες πιο μεγάλες κι απ’ τον ήλιο
Πιο κοφτερές από βλέμματα πρώην αγαπημένων
Κρύβεις το πρόσωπο σου
Ψάχνεις σε σκοτάδια
Ψήγματα γαλήνης
Και μια οικειότητα
Που να μας κουράσει δεν πρόλαβε
Απομακρύνεται
Με βήματα μεγαλοπρεπή

Από γίγαντας νάνος
Από καταιγίδα σε ψιχάλα
Από φωτιά σε στάχτη

Οι πόνοι μας από μακριά να κοιτάζονται
Σαν δύο καθημερνοί άνθρωποι
Που πηγαίνουν στις δουλειές τους

Αποφράδες λέξεις γεννιούνται και πεθαίνουν
Υγραίνονται και στεγνώνουν
Σε πικρά στόματα

Σαν πέφτουν καμπόσα από τα πούπουλα σου
Ζεστή βροχή αρχές Ιούλη
Μέσα από τ’ άνοιγμα τους
Δάκρυ χοηφόρο
Κυματάκι στον Αχέροντα
Δροσίζει το μαξιλάρι
Από πούπουλα φτιαγμένο
Που ξεκουράζεται
Οικείος πια
Ο θάνατος

Εγώ αφουγκράζομαι
Από γίγαντας νάνος
Από καταιγίδα ψιχάλα
Από φωτιά στάχτη

Ψήγμα γαλήνης
Φιλί δικό
Μάταια Αθάνατο
Εγώ
Μαζί σου κλαίω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-07-2009