Αντιο πριγκιπισσα

Δημιουργός: αισχυ(λος), ΣΠΗΛΙΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ηταν καποιο πρωϊ, θυμαμαι του Απριλη
γνωστα τα δυο τα ματια σου οικεια τα δυο σου χειλη
σταθηκα και σε κοιταξα, ρωγμη εκανε ο χρονος
βρεθηκα σε αλλη εποχη και ξαναηρθε ο πονος.

Ησουν τοτε πριγκιπισσα και εγω ενας χωρικος
σε εσωσα απο ενος αρπαγεα το χερι
τυχαια μ’ εστειλε σ’ εσενα ο θεος
σαν μ’ ειδε τραβηξε αυτος σπαθι, και ‘γω μονο μαχαιρι.

Πρωτος με χτυπησε αυτος, τρυπωντας τα πλευρα μου
Ειδα την φρικη στα ματια σου, στο προσωπο τον τρομο
μα οσο και αν πληγωθηκα οσο κ’αν ειχα πονο
ορθιος εμεινα εγω, αντεξε η καρδια μου.

Ξανα αυτος επιτεθηκε το εργο να τελειωσει
μα αν πεθανω πρωτος εγω, τοτε ποιος θα σε σωσει;
το σπαθι του καρφωσε στο στηθος μου πιο κατου
μα το μαχαιρι μου εγω, εχωσα στην καρδια του.

Που πεθαινα με κοιταγες με ματια δακρυσμενα
τα χειλη σου τα εβαλες πανω στα δυο μου χειλη
με φιλαγες και εκλαιγες, λουσμενη μεσ’ το αιμα
και ενιωθα γλυκά της ζωης πως σβηνει το καντηλι.

Αυτο το προσωπο που κοιτω, στο πληθος, απεναντι μου
που τοσο γνωστο μου φενεται μου φερνει μια ζαλη
καποτε σου ‘δωσα οτι πιο πολυτιμο ειχα, την ζωη μου
θα το κανα πριγκιπισσα χωρις σκεψη και παλι.

Για μια στιγμη με κοιταξες σαν να με αναγνωριζεις
τα ματια σου, τα χειλη σου, το προσωπο το οικειο
για λιγο κοντοσταθηκες, το βημα συνεχιζεις
και ‘γω απλα ψιθυρισα, ‘’πριγκιπισσα αντιο.’’

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2009