ενα ασυναρτητο ποιημα Δημιουργός: parafrwn, -k- Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info οτι σκεφτομαι το γραφω
καλο η κακο αυτο παντα κανω
οτι μ'επνιγε το χω πια ξεχασει
οτι ερχεται παρερχεται και γινεται πλεον σταχτη
ανεξιτηλη στον χρονο μενει η μουσικη
ανεξιτηλος στην καρδια μου εισαι κιεσυ
ανεξιτηλα τα ονειρα μου
σαν μπογια στα σωθικα μου
παγωσε ο χρονος της ζωης μια συνηθεια
αρχισε ο χρονος με γροθια μεσα στα στηθια
τωρα που τελειωσε ο χρονος τι θα απογινει η αληθεια?
ασυναρτητο ετουτο εδω το ποιημα
σε μια σκαλωσια επανω την ψυχη μου ειδα
να πλεκει με τον ανεμο ασημαντα παιχνιδια
πισω απ'την φωτια και στην ανατριχιλα μεσα σε ειδα
σταζει ιδρωτας στου ουρανου την καταιγιδα
σταζει μετανοια της ψυχης σου η αλμυρα
σταζει ερωτας με μια γευση πικρας
της ζωης μου μονοπατι και τρικυμιας...
Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-07-2009 |