Ησυχία

Δημιουργός: rock sugar, Ελένη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[/align]
Είναι από τις νύχτες που ο αέρας πνίγει.
Να θες να φωνάξεις, αλλά ο σφουγγαρόκοσμος
γύρω σου απορροφά κάθε ανάσα.
Και θολώνει το τζάμι της ψυχής σου.
Προσπαθείς με τα δάχτυλα να σχηματίσεις ελπίδες.
Μα ματώνουν τα δάχτυλα.
Και δεν είναι αίμα.
Και τι είναι; Δε ξέρεις.
Είναι από τις νύχτες που θέλεις να τρέξεις.
Μακριά, δεν έχει σημασία που.
Και πάνω στην προσπάθεια, πάνω στην απόφαση
τα πάντα γύρω παγώνουν.
«Κολλήσανε τα πόδια μου στην άσφαλτο ». Σκέφτεσαι.
Ο ιδρώτας σε λούζει κι ο αέρας που πνίγει, παγώνει το σβέρκο.
Η μορφή σου αγαλμάτινη.
Χαραγμένες οι φτηνές σόλες των παπουτσιών στη λιωμένη πίσσα.
Πάνω στην προσπάθεια να τρέξεις. Κωμικοτραγικό.
Γελάς! Ναι! Μονάχα αυτό μπορείς.
Δε βγάζεις κραυγές, αλλά ένα τρανταχτό γέλιο!
Κι έπειτα… Μερικά δάκρυα σαν πίδακες το σκάνε απ’τα μάτια.
« Δε ζω, μα αισθάνομαι» . Ξανασκέφτεσαι.
Ένα βουητό σε συντροφεύει.
Γυροφέρνει το καρφωμένο σου κορμί.
Στην πίσσα. Στην απόφαση να τρέξει.
Σε τρομάζουνε τα βουητά. Για αυτό γελάς πιο δυνατά!
Και κλαις πιο δυνατά!
« Πιο δυνατά! Δυνατά!» . Σκέφτεσαι πάλι.
Και σωπαίνεις. Εξαντλείσαι. Λυγίζεις.
Σωπαίνεις εσύ, θρηνεί και το βουητό μαζί σου.
Σσσςςςςςς…. Ησύχασε.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-07-2009