Εγκώμιο για τη γυναίκα των ονείρων μου

Δημιουργός: Γιώργος12

Αφιερωμένο στη γυναίκα των ονείρων μου - όπως δηλώνει και ο τίτλος του ποιήματος - σ΄ εκείνη την άγνωστη που δεν έχει έρθει ακόμα στη ζωή μου.
Το συγκεκριμένο ποίημα αποτελεί μια σύνθεση και διασκευή μαντινάδων που έχω συναντήσει και έχουν απηχήσει στην

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ανατολή και το ηλιοβασίλεμα
δύο από τις πιο όμορφες στιγμές
του κόσμου
ακόμα και αυτές θα σε ζήλευαν
αν είχαν αντικρύσει
τα δύο υπέροχα ματάκια σου
φως μου.
-
Μάτια που συνάδουν
με τη θάλασσα
και όποιος ναυτικός
θα ταξιδέψει
πρέπει να το ξανασκεφτεί
γιατί θα κινδυνέψει.
-
Μα και το φεγγάρι
δε θ' άφηνε
τη νύχτα να σε κρύψει
επάνω σου συνέχεια
θα φώτιζε
για να σε αιχμαλωτίσει.
-
Κι εγώ απ' τον έρωτα μου
τον τρελό
θα άλλαζα της φύσης
τον κανόνα
και άμμος θα γινόμουνα
ώστε να σ΄ έχω πάντοτε
θάλασσά μου
στην αγκαλιά μου επάνω.
-
Και στον καθάριο ουρανό
αγέρας θα γινόμουν
σύννεφό μου
που κάθε που φυσούσα
θα έστελνα τ' αγέρι
κοντά μου μόνο εσένα
για να φέρει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-12-2003