κα ι

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

...και...


...κι ήρθες στην άκρη του αδάκρυτού σου φλάρου
παραπατώντας απ' τη ζάλη της ημέρας
ίδιος αμπέχωνο αιώνιου φαντάρου
με τις θηλιές σου ανθισμένη μπουτονιέρα...

...κι εκεί μπροστά στην μαύρη αντιδιαστολή σου
γύρεψες την κοτυληδόνα μιας ιδέας
χώθηκες μες στη λασπουριά με το βιολί σου
μονάχος θύμα, δήμιος κι αρχιερέας...

...κι είπες θ' ανοίξουν οι ουρανοί να σε σκεπάσουν
και θα μυρίσει ο αέρας κουκουνάρια
ροζ και λιλά βλέμματα λες θα σε ματιάσουν
πριν ζαλωθείς τα πιο ακριβά σου μαντζαφλάρια...

...κι αν θα μιλήσεις με το στόμα σου σκισμένο
θα πλημυρίσουν τις αυλές υγρές παράτες
άλυκα φίδια πάλι κύκλωσαν το τρένο
παλιά η πληγή σε τυραννάει στις ωμοπλάτες...

...κι απολυμένος στο ιερό σου θα καπνίζεις
κάθε σου ανάσα θα διαχέεται στο χρόνο
σα μαϊστράλι πόθους θα εξευμενίζεις
με μια σημαία ν' ακολουθά το οξυγόνο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-07-2009