Αθάνατο νερό

Δημιουργός: μηχανοδηγος

Αχ....βρε μπάρμπα - Κώστα....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ρούχα τριμμένα και φαρδιά ,
εσκέβρωσε το σώμα ,
λιπόσαρκο , μα και βαρύ ,
το κουβαλά ακόμα.

Είν΄ η γραβάτα του στενή ,
επέρασε η μόδα ,
σέρνει τα πόδια τώρα πιά ,
δεν …. οδηγάει ρόδα.

Ρυτίδιασε το πρόσωπο ,
το βλέπει στον καθρέφτη ,
γυαλιά τα μάτια φόρεσαν
κι….πίεση δεν πέφτει .

Οι φίλοι φύγαν , βιαστικά ,
….χωρίς να χαιρετήσουν ,
ταξίδι δίχως γυρισμό ,
σ΄ άλλη ζωή….να ζήσουν.

Γρήγορα έφυγε , σαν χθες
και η κυρά Μαρία ,
στο σπίτι μείναν οι σκιές ,
της μοναξιάς βιβλία .

Κι η κόρη που έπαιζες μικρή ,
πάνω στα γόνατά σου ,
στα ξένα επαντρεύτηκε ,
….Αμερική…..φαντάσου.

Στο καφενείο κάθεται ,
στο βάθος στο τραπέζι ,
το κομπολόι του μετρά ,
τάβλι , χαρτιά δεν παίζει.

Με ξέχασες μονολογά ,
στου κόσμου την αγκάλη ,
έναν αθάνατο ….θνητό ,
κι μοναξιά , μεγάλη.

Μα να που έρχεται η ζωή ,
και του χαμογελάει ,
είναι ο γιος του….καφετζή ,
να ….παίξουνε ζητάει.

Πες μια ιστορία , μπάρμπα ,
από κείνο τον καιρό ,
με πριγκίπισσες , με δράκους ,
και τ΄….αθάνατο νερό .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2009