Μια ζωντανή ζωγραφιά

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Μια σκηνή που δεν ξέχασα ποτέ μου, δεκάδες χρόνια πίσω

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Ήσουν στο πίσω κάθισμα ενός λεωφορείου
στα μάγουλά σου δάκρυα τρέχανε πολλά
και ‘γω σκεφτόμουνα στιγμή πως είναι μεγαλείου
τα δάκρυα η νιότη και η ομορφιά

μια έμμονη ιδέα μου γεννήθηκε να θέλω
να σου χαϊδέψω τα ξανθά σου τα μαλλιά
να ήμουνα ζωγράφος και να έπιανα πινέλο
για να σε κάνω στο πανί μια ζωγραφιά

το κάθε δάκρυ σου να σκούπιζα με τα φιλιά μου
και να μπορούσα να σου έφερνα χαρά
να σ’ έπαιρνα για λίγο μες στην άδεια αγκαλιά μου
και να σε έκανα να νοιώσεις ζεστασιά

ήσουν εκεί, κι ήμουν εγώ δυο θέσεις παραπάνω
ήταν ο πόνος σου που μ’ άγγιξε βαθιά
ήθελα μα δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω
έβλεπα μόνο ζωντανή μια ζωγραφιά[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-07-2009