Στον μεγαλο αδελφό

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τους άπραγους τούτους καιρούς
Τώρα που έχασα του κόσμου την ομορφιά
Μονάχος πια απόμεινα με συντροφιά
Τον αδελφό μου και τα λέμε με καημούς

Αχτινοβόλος ,λαμπερός
Προσπετάει όπου θελήσει,φτερωμένος ,λεύτερος αητός
Όμως με συμπονά και με συντροφεύει
Τυλίγεται στη σκοτεινιά μου και με γαληνεύει

Έρχεται με θαμπωτική στολή
Μερίδιο της ψυχής μου κατοικεί
Αγάπη ή επιταγή μένει στα κουρέλια της σκιάς μου
Και γίνεται ισόμοιρος της φτώχειας και της ερημιάς μου

Όσο κι αν μοιάζει με θάνατο,υπάρχει και ζεί
Και ζωντανοί εμείς μ’αυτόν τι να του πούμε
Αγάπη και ειρήνη εμείς οι αχάριστοι τις λαχταρούμε
Που για χατήρι τους,χάθηκε ένα πρωί

Ιδού όμως ο θνητός κι ο αδερφός αδερφωμένοι
Σε μυστικό παντοτινό εναγκαλισμό
Που αρνείται προφητείες και περιορίζεται στο σπαραγμό
Και σ’ότι απο τη Θεία μέριμνα απομένει

Στις 22 Ιουλιου 1974 ο Μιχάλης εκτελεστηκε εν ψυχρω απο τον τουρκο εισβολεα στα βουνα του Πανταδαχτυλου.
Απο τοτε δεν περνά μερα που να μη τον φέρνω σττη σκέψη μου να μην τον βλέπω μπροστά μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2009