Τα μυστήρια της θάλασσας Δημιουργός: rosestar, Ελευθερία 25/7/2009 Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [color=fuchsia][B] ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ[/B][/color]
[color=purple][B]Θαυμάζω πολύ την ομορφιά της θάλασσας, το χρώμα της το απαλό, το άρωμά της το αρμυρό, το άγγιγμά της και την απίστευτη γαλήνη δροσιάς που προσφέρει. Δεν έχει πάντα το ίδιο γαλανό χρώμα ,αφότι το χρώμα της αντανακλάται από τις αποχρώσεις του ουρανού. Ο ουρανός μοιάζει για μένα με μια ψυχή που ζει ελεύθερη στο άπειρο γαλάζιο της και η θάλασσα παρουσιάζει το ψυχικό κόσμο του ουρανού που καθρεπτίζεται στα υγρά της παντοτινά μάτια. Κατά βάθος δεν έχει από μόνη της χρώμα, αφότι κρατώντας λίγες σταγόνες στις χούφτες των χεριών μου υπήρχε αχρωμία. Υπάρχει τόση σοφία και αρμονία στη φύση που δημιούργησε ο Πλάστης, που το στερέωμα του ουρανού "συνεργάζεται" με το υδάτινο βασίλειο και του χαρίζει απλόχερα το δικό του φόντο. Με τη σειρά του ο αυτοκράτορας ήλιος φορώντας καμαρωτός τη χρυσή του κορώνα, ελκύει αοράτως με τις ζεστές ηλιαχτίδες το νερό της θάλασσας και οι ποσότητες αυτές "αποθηκεύονται" στα σύννεφα που δρουν ως δεξαμενές. Με την είσοδου του Φθινοπώρου της αγαπημένης μου εποχής, τα σύννεφα αρχίζουν να δακρύζουν συγκρουόμενα κάνοντας δειλά και σταδιακά την εμφάνισή τους τα πρωτοβρόχια, αυτές οι δροσοσταλίδες που επισκέπτονται τη διψασμένη γη από τον περασμένο καύσωνα του καλοκαιριού και σκεπάζουν τα ξηρά τοπία, επιστρέφοντας μερικές πίσω στη θάλασσα.
Το δειλινό, η θέα της θάλασσας είναι μαγευτική. Ο ουρανός μακιγιάρεται πορτοκαλοκόκκινος και η λάμψη του χρυσίζει πάνω στα γαλήνια νερά, σαν διαμάντια και μαργαριτάρια που λαμπυρίζουν γεμάτα καλοσύνη.
Αν υπήρχαν γοργόνες θα ήθελα να με ξεναγούσαν στα μυστικά της θάλασσας. Πιστεύω ότι θα συναντούσα εκεί μυστικούς αλλά θαλάσσιους κήπους, με λουλούδια φωσφορίζοντα και ψάρια εξωτικά που θα κατοικούσαν εκεί και φύλακες δελφίνια που θα τους φρουρούσαν. Οι καρχαρίες θα ήταν φιλικοί, δεν θα έτρωγαν σάρκες και θα υπήρχε αρμονία. Οι γοργόνες χαμογελαστές, ως υδάτινες νεράϊδες θα με ξεκούραζαν σε ένα τεράστιο κυμματιστό ροζέ κοχύλι και θα αποκοιμιόμουν γλυκά στην αγκαλιά της θάλασσας.
Καθισμένη σε ένα χαμηλό βράχο, με ένα θαλασσόδεντρο να με σκιάζει, ονειροπολούσα και ταξίδευα. Ένα αεράκι θαλασσινής αύρας ψιθύριζε μυστήρια στην ακοή μου, χάϊδευε τρυφερά τα βρεγμένα μου μακριά καστανά μαλλιά και μου κρατούσε για λίγο συντροφιά.[/color][/B][color=fuchsia][B]
Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2009 | |