Ηχοι στης Νύχτας τη σιωπή

Δημιουργός: kepast, παναγιώτης

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ, ΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ, ΜΠΟΡΕΙΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΗΧΟΙ ΣΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΗ ΣΙΩΠΗ

Κάθομαι μόνος αγναντεύοντας τη νύχτα
σκοτάδι,δίχως φώτα,γύρω ερημιά
αγκάλιασαν οι θύμησες τα πρώην και τα πρώτα
μ΄ έφερε ο νούς μου ταξίδι στα παλιά.....

Του αηδονιού κελάιδισμα, χρώμα μές το σκοτάδι
της κουκουβάγιας εύηχος μακρόσυρτος κλαφθμός
στην πλαστική καρέκλα μου κάθομαι και ρεμβάζω
κι αναρωτιέμαι σιωπηλά, πώς πέρασ΄ ο καιρός....

Είναι το σώμα μου ορφανό, οι σκέψεις μου ένα κλάμα
κάτι μου λείπει, ώ να μπορούσα να πετάξω στα ψηλά
πού είναι το άγγιγμα ψυχής, του έρωτα το χέρι
να γίνω αγόρι,άγαλμα, μικρό παιδί ξανά.....

Λές νάναι φταίχτες τα πολλά, σαρανταπέντε χρόνια
λές η ψυχή να φούσκωσε, στην ασχημιά του κόσμου?
άραγε υπάρχει ακόμα μιά, μιά ξημερώστρα μέρα
ν΄αλλάξουν όλα τα βουβά, πολύχρωμα να γίνουν
χαλιά,λουλούδια της χαράς κι ερωτευμένα ρόδα??

Με βρήκε το ξημέρωμα, στην τριανταφυλλιά μου
ξαποστασμένο, νάχω αποκοιμηθεί
άλλο ένα φώς ξημέρωσε, άλλη μια γκρίζα μέρα
τριαντάφυλλα ανθίσανε, κόκκινα τα λουλούδια,
νερό ζητά τ΄αγιόκλημα.... έρωτας ..πουθενά !









[B][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2009