Ποσείδι 2

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ποσείδι 2</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ποσείδι 2</b><p>Δημιουργός: La Petite, <i>ΧΙΩΤΗ ΣΩΤ. ΕΙΡΗΝΗ</i><p><i> Από το κείμενο του Νίκου Πιτσιλαδή -  Metropolis f.p. 24 / 07 / 2009 - λίγο παραλλαγμένο... </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΠΟΣΕΙΔΙ 2<br />
<br />
[I]"Χόρευε σαν να μη σε βλέπει κανείς <br />
Τραγούδα σαν να μη σ' ακούει κανείς<br />
Ζήσε σαν να βρίσκεσαι σ' έναν επί γης παράδεισο"[/I]Μαρκ Τουέιν<br />
 <br />
Βουτάς στο απέραντο γαλάζιο, ηδονικά μακροβούτια, κλείνεις τα μάτια και ξεχνιέσαι μέσα της....<br />
Νωχελικά στο παραλιακό κιόσκι, ανακατεύεις μπίρες και παγάκια. Σα να ξορκίζεις μέσα στον πάγο τόνους μπετόν αρμέ, κόρνες και καυσαέρια εξατμίσεων, το θόρυβο απ' τα air - condition στο σπουδαστήριο. <br />
"Μπίρα κανείς;"<br />
Σηκώνεις το χέρι ψηλά, επιδεικτικά στον αέρα σαν να κρατάς τρόπαιο, όχι με καμιά διάθεση αλτρουισμού, εγωιστικά τελείως για να τρέξει το νερό πάνω σου. Αν ήταν και πρωί θα άχνιζες....<br />
Παραλία κάπου στη Χαλκιδική. Σάρτη, Φούρκα, Αμμουλιανή, Καλλιθέα, Άφυτος, Ποσείδι.... Οπουδήποτε.... αμμουδερή, χωρίς βράχια για να πατάς ξυπόλητος, να πέφτεις κάτω από τα γέλια, να κυλιέσαι πάνω στις θίνες, να μπαίνεις και να βγαίνεις συνεχώς στη θάλασσα. Στα νερά που είναι γαλαζοπράσινα και βαθειά... μακριά από καφετέριες και ταβέρνες, διπλοπαρκαρίσματα, τραπεζάκια, ηχεία, ρακέτες. Ποιος τα έχει ανάγκη; Δυο μπαταρίες στο παλιό φορτηγό, που έχει "καταπιεί" τη μισή Σαχάρα κι όμως λειτουργεί και φτιάχνεις ένα σάουντρακ... μούρλια! Χόρεψε, δεν σε βλέπει κανένας. Απόψε δεν έχει Πανσέληνο και αν είσαι λίγο μακριά απ' τη φωτιά, μόλις που διακρίνεται μια μαύρη σκιά σου. Αρκεί να μην απομακρυνθείς πολύ από τις αναμμένες φωτιές που μαρκάρουν την περιοχή... <br />
Η φωτιά είναι από αρμυρίκια - τα 'χουν πετσοκόψει οι προηγούμενοι και δεν φτάνουν - και δυο τρεις σπασμένες Παλέτες. Μεγάλη φωτιά φουντωτή. Λες και έχουν κατασκηνώσει εκεί τίποτα ναυαγοί και περιμένουν το πλοίο - που να μη σώσει να έρθει. Είναι όμορφη η φωτιά. Τη χαζεύεις και σε "ρουφάει" μέσα της. Ακολουθείς με το βλέμμα σου τον καπνό προς τα πάνω, ως τη Μικρή Άρκτο που επιτέλους φαίνεται καθαρά, χωρίς σύννεφα. Στο βάθος, τα φώτα από τα εξοχικά των καταπατημένων αιγιαλών, τις προχειροστημένες εξέδρες, τις καφετέριες, ένα χρωματιστό, άτακτα ερριμένο από 'δω κι από 'κει, εποχιακό τσίρκο, το οποίο μοιάζει πλέον τόσο μακρινό. Το σκέφτεσαι και γελάς, αφού ενστικτωδώς ξεχνάς ότι η πόλη σε περιμένει πάλι από Δευτέρα, "πατάς" μια γερή δαγκωνιά στο καρπούζι και βουτάς. Είναι αυτό το περίφημο βραδινό μπάνιο που έχει εμπνεύσει κάθε μορφή τέχνης - από ζωγράφους και ποιητές, μέχρι μουσικούς και λογοτέχνες που εξιστορούν με αναπάντεχη λογοδιάρροια πως σκαρφάλωναν στα νιάτα τους γυμνοί στα βράχια, για να κάνουν την πολυπόθητη βουτιά στα κατάμαυρα νερά. Τα καλύτερα, όμως είναι τα εφηβικά ψευτό - cult φιλμ των 60'ς, τα beach party.... είναι νόστιμα και ζουμερά σαν καλοκαιρινό φρούτο, γεμάτα ιδέες και προσμονή για το δικό σου beach party. Μονοήμερο ή διήμερο, αυτό το πάρτι είναι σχεδόν απίθανο να αποτύχει, γιατί είναι γεμάτο από ανθρώπους που θέλουν να περάσουν καλά, ενώ γίνεται σε μαγικό περιβάλλον, συνδυασμένο με τις διακοπές και την καλοκαιρινή διασκέδαση. Τα είδη πρώτης ανάγκης για να στηθεί βρίσκονται πλέον παντού, εναλλακτικές λύσεις βρίσκονται άφθονες σε οτιδήποτε κι αν πάει στραβά και γενικά ο μόνος τρόπος για να μην περάσεις καλά είναι να σηκωθεί τσουνάμι...<br />
Η Θεσσαλονίκη δεν είναι άσχημη το καλοκαίρι. Απεναντίας μάλιστα... Κανείς όμως από τους κατοίκους της δεν το πολυσκέφτεται όταν του δίνεται η ευκαιρία να γυρίσει το πόμολο της εξόδου κινδύνου. Έως ότου  τουλάχιστον να ακολουθήσει και εκείνος το γνωστό πλήθος των ταξιδιωτών και να στριμωχτεί στο καράβι της γραμμής ή να "κολλήσει" στα διόδια. Μέχρι τότε, θα στήνουμε τα πάρτι μας παραλιακά της Χαλκιδικής....<br />
Και την άλλη μέρα, μπαίνεις στο αμάξι και είναι γεμάτο άμμο, την πατάς και την πας στο γραφείο, ανοίγεις το pc, βγάζεις εξωτική παραλία στην ταπετσαρία και ονειρεύεσαι το επόμενο Ποσείδι.... <br />
<br />
Σημ 1 > Θάνο... πες αλεύρι... το Ποσείδι σε ξαναγυρεύει....<br />
<br />
Σημ 2 > Το Ποσείδι είναι το Camping που έχει διαμορφώσει το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και οι υπηρεσίες του παρέχονται δωρεάν στους φοιτητές του Ιδρύματος... Βρίσκεται στο 1ο πόδι της Χαλκιδικής μετά την Καλλιθέα στο πιο νότιο σημείο του ποδιού... κάτι σαν ακρωτήρι... κάτι σαν το άκρο του κόσμου... κάτι σαν Μαγικό μέρος.... τυχεροί όσοι το κοινώννησαν και το κοινωνούν.... <br />
<br />
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ:<br />
<br />
» ΚΙ ΑΝ ΕΣΒΗΣΕ ΣΑΝ ΙΣΚΙΟΣ. <br />
27-07-2009 @ 16:11<br />
<br />
Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου, πουλάκι με σπασμένα τα φτερά· κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι στον κήπο της καρδιά μου μαραθεί, το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί· κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ -- καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου σα βλέπω το μεγάλο ουρανό, η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη, και ογραίνοντας την άμμο το πρωί, μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι, μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή! Κώστας Καρυωτάκης   <p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-07-2009</td><td valign=top></td></table><br />