Κι όταν ρίζα γεννήθηκα

Δημιουργός: dark root, Μαρία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι όταν ρίζα γεννήθηκα
κι ο ουρανός σκοτείνιασε και δάκρυσε ο κάτω κόσμος,
έριξα πέτρα λίθινη σε ματωμένη λίμνη.

Ξύπνησα την Πανσέληνο και χάθηκα
στα βλέφαρά της μέσα.

Όταν ρίζα αναστήθηκα
σε δέντρα που 'χουν ρίξει τα κλαδιά τους,
πνίγηκαν στον Αχέροντα δυο άσπρα περιστέρια.

Γιατί με ψάχνετε;
Είμαι ανώνυμη πληγή , κρυφό μαρτύριο
χαμόγελο σε χείλη ξεραμένα.

Μη με ζητάτε πουθενά.
Θάλασσα γίνομαι.
Κόλαση και γαλήνη σε μονοπάτια αλάτινα
και στειχιωμένες πέτρες.

Κι ο θάνατος, κρυμμένος σε καπνίλα γκρίζα
χορό με τους ψυθίρους έχει στήσει
και όλο ρίχνει τα χαρτιά σ' άγονο χώμα να με βρει,

μα εγώ θαμμένη σε μιας πράσινης ελιάς το μέτωπο
ρίζα και πάλι γίνομαι
και πολεμάω την πίκρα...


Μ.Ν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2009