η αποκοτια ο βραχος

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νυχτα συλλαμβανονται τα απιαστα ονειρα
Μερα συλλαβιζονται

καθε τοπος εχει ενα παναρχαιο κηπο
ενα παναρχαιο σταυρο
κι εμεις ειμαστε τυχεροι
ειμαστε οι πλακες
και ειμαστε ανοιχτες
μα ο κοσμος φουντωνει ευκολα
τις κλεινει ερμητικα δροσιζεται ταχα
καθε φορα καθε φορα
γι αυτο κι εσυ να βγαινεις
καθε φορα να βγαινεις εκει
με βημα μεθυσμενων μυρμηγκιων
τριγυρνα την αδικια αλλοπροσαλλα
ενας κυκλος στο γιγαντιο θριμμα
το φερνουν βολτα σα φτερο ..


μην εκπλαγεις σα βρεις πορτα ανοιχτη
εκει δεν υπαρχει
κι αυτος ο αερας ολορθος καταπανω σου
οριζοντας καταπρασινος μιας ξεριζωμενης Ψυχης
να βλεπεις να πνιγει αυτην κι οχι εσενα κι οχι εμενα
μα αυτην
αυτη την αεργια του ακαταπαυστου μπετον
μα ως ποτε ..
τελειωνουν καποτε οι προθεσμιες
παρερχεται ο ορισμενος χρονος
κι οι σταυρωμενοι κηποι σβηνουν τα ματια σου
λιωνουν εντος σου ένα ένα τα καρφια

και τοτε θαρθουν
οι τεσσερις ουρανοι θαρθουν και θα χτυπησουν μεταξυ τους
κι εγω κι εσυ θα δηλωσουμε περιχαροι παρον
με τα χερια δεμενα θα ενωθουμε μαζι τους

αρνουμενοι να πνιξουμε την αποκοτια
θα λυτρωθουμε
θαρθει καποτε ο χρονος που θα γινουμε βραχος
οταν ο τριτος φτασει καιρος θα τον δεις κι αυτον
θα μας δεχθει .

τωρα πια στη μερα στερνο ανασανει ονειρο
κι απ' τις νυχτες ξεκαρφωνει αισθησεις πλαστες .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-07-2009