Μεινε μαζι μου.. 1/7/09

Δημιουργός: alicetta

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μείνε μαζί μου,
άκουσε το χρόνο που αποκοιμήθηκε.
Έκλεισα τα μάτια σαν παιδί,
απ’έξω ο κόσμος που ήδη σταμάτησε
είναι μόνο μια σκιά ξαπλωμένη στο μαξιλάρι.

Μείνε μαζί μου,
χίλια χρόνια περιμένω το πρόσωπό σου,
από πολύ καιρό ψάχνω τα χέρια σου,
από πολλές νύχτες ονειρεύομαι το χαμόγελό σου,
ενώ εσύ τώρα λες, ότι αναζητώ να τελειώσει.

Μείνε μαζί μου,
εγώ με το χέρι μου θα σε οδηγήσω να ανακαλύψουμε τις γυάλινες λέξεις
που ο άνεμος γράφει στους κήπους του βορρά, και που δεν επιστρέφει πια πίσω.

Μείνε μαζί μου,
όταν κτυπά την πόρτα η νύχτα με το μαύρο μανδύα της,
και ο άνεμος τρίζει ανάμεσα στους τοίχους
που μας φαίνεται σχεδόν να κομματιάζει τον ουρανό.

Μείνε μαζί μου,
για να με εκπλήσσεις καθημερινά,
για να βιάζεις τις άθλιες νύχτες μου, νύχτες χαμένες στο απειρο
εγώ και η ποίησή μου.
Μείνε μαζί μου
με την παράξενη τρέλα μου σαν απαραίτητη παραφροσύνη.

Μείνε μαζί μου,
με τα τόσο απελπισμένα μάτια μου κοκκινισμένα από υπερβολικές θύελλες,

δίχως ελπίδα, δίχως ποτέ ένα αύριο.

Μείνε μαζί μου,
για να σβήσεις τις προσβολές που ο χρόνος γράφει στα πρόσωπά μας,
όπως τα γκράφιτι ενός μακρινού μετρό,
χλευάζοντας τη μέρα μ’ένα χαμόγελο.

Μείνε μαζί μου,
να κατασκοπεύσουμε τι κάνει ο θόρυβος όταν η σιωπή τον διώχνει μακριά,
και μένει μόνο ο χρόνος για τον έρωτα, αυτόν που είναι σφιγμένος εδώ μέσα στο χέρι μου.

Μείνε μαζί μου,
για να βασανίζουμε ακόμη και τον ουρανό που κατά καιρούς φτύνει την ποίησή μου,
και πουλάει έρωτα μόνο στη μαύρη αγορά όταν ο ήλιος πέφτει.

Μείνε μαζί μου,
για να κοιτάς τη καρδιά μου να πέφτει κομμάτι-κομμάτι στο πάτωμα,
μοιάζοντας μ’ ένα αστέρι, ένα αστέρι που πεθαίνει θρυμματισμένο από τον άνεμο.

Μείνε μαζί μου, κάθε ώρα, κάθε μέρα, μέχρι το τέλος του κόσμου.

Μείνε μαζί μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2009