Η αγκαλιά της θάλασσας

Δημιουργός: μηχανοδηγος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξέμπαρκος , στα καφενεία , τριγυρίζω ,
….ανάσκελα ….. κοιμάται ο καιρός ,
μια …. σάπια μυρωδιά , στεριάς , μυρίζω ,
που δεν της έριξε ….αλάτι….ο Θεός…

Ανάποδα εγύρισε η ζωή μου
- τον Γιάννη τον εθάψανε , εδώ –
άρρωστη και παράξενη , η μοίρα ,
αντί αρμύρα , τρώει το χώμα ….ναυτικό .

Τον έφερα , βαριά τραυματισμένο ,
μια …. τροχαλία έφαγε στην κεφαλή ,
καθώς φορτώναμε τ΄ αναθεματισμένο,
το στάρι , το σκληρό , απ΄ τη Χιλή.

Δυό μήνες έκανε στο Σαντιάγο ,
και δέκα μέρες Ευαγγελισμό ,
με ορούς , σωλήνες , κι άλλα τέτοια ,
έφυγε , βόλτα μακρινή …για το Θεό.

Μα σαν μπαρκάρω , κάνω ευχή – κατάρα ,
ο χάρος όταν θάρθει να με βρει ,
στη μαύρη αγκαλιά της να με ρίξει ,
κι ας την εφώναζα …΄΄πουτάνα΄΄΄…μια ζωή…




Υ.Γ.
΄΄Αν πας στη Βραζιλία΄΄ …..είπε ο Γιάννης ,
λίγο πριν ξεψυχήσει - τον φτωχό -
΄΄να πιεις ένα ποτό με την …’’Αμάντα΄΄ ..
και πιάσ΄ της και για μένα τον πωπό….΄΄

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2009